ΦΌΝΤΟ:

Μια στενή σχέση μεταξύ ενός γονέα και ενός παιδιού και η γονική αποδοχή μπορεί να διαμεσολαβήσει την κατάλληλη αυτοαποδοχή ενός εφήβου, η οποία είναι μια σημαντική μεταβλητή που σχετίζεται με την προσωπικότητα και ένας πυλώνας συναισθηματικής υγείας. Στην εργασία παρουσιάζουμε τα συμπεράσματα μιας ερευνητικής μελέτης σχετικά με την ποιότητα της προσκόλλησης προς τους γονείς και την αυτοαποδοχή των εφήβων στα τσεχικά σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

ΣΤΟΧΕΎΕΙ:

Στόχος της μελέτης ήταν η διερεύνηση της σχέσης μεταξύ του στυλ προσκόλλησης και της αυτοαποδοχής.

ΔΕΊΓΜΑ:

Το ερευνητικό δείγμα αποτελείται από 3.239 εφήβους ηλικίας 15-19 ετών στο σύστημα της ανώτερης δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

ΜΕΘΌΔΟΥΣ:

Ως μέθοδοι έρευνας χρησιμοποιήσαμε το Ερωτηματολόγιο Αυτοαποδοχής Άνευ Όρων και το Ερωτηματολόγιο Δομών Σχέσεων.

ΑΠΟΤΕΛΈΣΜΑΤΑ:

Υποθέσαμε ότι η μεγαλύτερη αποφυγή και το άγχος απέναντι στον γονιό συνδέονται στενά με τη μείωση της αυτοαποδοχής. Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν την υπόθεση για την ισχυρή σχέση μεταξύ της προσκόλλησης που αποτελείται από αποφυγή και άγχος και χαμηλής αυτοαποδοχής των εφήβων.

ΣΥΜΠΕΡΆΣΜΑΤΑ:

Σε σχέση με τη βέλτιστη ατομική ανάπτυξη των εφήβων συνιστούμε την εγγύτητα της σχέσης γονέα-παιδιού και τη γονική αποδοχή, η οποία μπορεί να διαμεσολαβήσει την κατάλληλη αυτοαποδοχή των εφήβων.