ΦΌΝΤΟ:

Σε πολλές χώρες οι οικογένειες σπάνια έχουν συμμετάσχει στην αντιμετώπιση της θεραπείας και των παρεμβάσεων για τα μέλη της οικογένειας με διαταραχές χρήσης ουσιών (SUDs). Οι στόχοι αυτής της μελέτης ήταν να μετρηθεί η επίδραση της χρήσης ουσιών στα μέλη της οικογένειας των χρηστών και να αξιολογηθεί τι και αν πραγματοποιήθηκαν παρεμβάσεις από και με μέλη της οικογένειας στις τρεις χώρες του Καζακστάν, του Πακιστάν και της Ουκρανίας.

ΜΕΘΌΔΟΥΣ:

Χρησιμοποιήθηκε μια προσέγγιση δείγματος ευκολίας για τον προσδιορισμό της συμμετοχής των οικογενειών στη διαδικασία θεραπείας και ανάρρωσης ενός ατόμου που χρησιμοποιεί ουσίες και για την παροχή δεδομένων ανά χώρα από το Πακιστάν, το Καζακστάν και την Ουκρανία.

ΑΠΟΤΕΛΈΣΜΑΤΑ:

Η έρευνα έδωσε 2174 ερωτηθέντες από τις τρεις χώρες, συμπεριλαμβανομένων 1099 απαντήσεων από συγγενείς ενός ατόμου που έκανε χρήση ή χρησιμοποιεί ουσίες και 1075 από άτομα που κάνουν χρήση ή χρήση ψυχοδραστικών ουσιών. Συνολικά, το 47% των συγγενών δήλωσαν ότι δεν έλαβαν θεραπευτικές παρεμβάσεις και το 87% πίστευαν ότι η θεραπεία θα μπορούσε να είναι μια αποτελεσματική επιλογή για την αντιμετώπιση της χρήσης ουσιών.

ΣΥΜΠΕΡΆΣΜΑΤΑ:

Μια σημαντική πλειοψηφία των συγγενών στο Πακιστάν, το Καζακστάν και την Ουκρανία δεν έλαβε καμία θεραπευτική ή άλλη υποστήριξη ενώ ζούσε με ένα άτομο με SUD. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι τα μέλη της οικογένειας συχνά θεωρούσαν ότι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης των SUD ήταν η απομόνωση του θέματος. Ωστόσο, και στις τρεις χώρες, τα περισσότερα άτομα με εμπειρία στη χρήση ουσιών προσδιόρισαν την οικογένεια ως τον κύριο παράγοντα που θα μπορούσε να τους εμποδίσει να κάνουν χρήση ουσιών.