Από τότε που ανακαλύφθηκε το πρώτο κρούσμα COVID-19 στην Ινδονησία και ανακοινώθηκε επίσημα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Ινδονησίας H.E. Joko Widodo στις 2 Μαρτίου 2020 και ακολουθεί η δήλωση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) στις 11 Μαρτίου 2020 ότι το ξέσπασμα της COVID-19 είναι πανδημία, τα νέα κρούσματα αυξάνονται μεταξύ περίπου 250 και 350 κρουσμάτων ημερησίως[1] στην Ινδονησία.

Παρόλο που για τα περισσότερα άτομα με φυσιολογικό ανοσοποιητικό σύστημα, το COVID-19 μπορεί να μην έχει σοβαρές επιπτώσεις, καθώς το παγκόσμιο κρούσμα θνησιμότητας εξακολουθεί να είναι μεταξύ 7% και 8%[2], αλλά για άτομα με διαταραχές χρήσης ναρκωτικών, ειδικά για εκείνους που κάνουν ενέσεις φαρμάκων, συνήθως έχουν θέσει σε κίνδυνο το ανοσοποιητικό τους σύστημα και μπορεί να αντιμετωπίσουν περισσότερες προκλήσεις.

Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να διασφαλιστεί η συνέχεια της επαρκούς πρόσβασης τους στην υγειονομική περίθαλψη και τις κοινωνικές υπηρεσίες· και να συνεχίσουν να παρέχουν φροντίδα όπως απαιτείται, όπως περιγράφεται στα Διεθνή Πρότυπα για τη Θεραπεία των Διαταραχών Χρήσης Ναρκωτικών (UNODC/WHO, 2020), με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.    

Η πρωτοβουλία ξεκίνησε την τελευταία εβδομάδα του Μαρτίου 2020, όταν ένας Εθνικός Μέντορας (αξιωματικός) του Γραφείου των Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα (UNODC) για τη θεραπεία και την πρόληψη των ναρκωτικών στην Ινδονησία συγκέντρωσε πληροφορίες σχετικά με τη χαρτογράφηση των κέντρων θεραπείας φαρμάκων σε διάφορες ινδονησιακές επαρχίες για να έχει ενημερωμένες πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση της φαρμακευτικής θεραπείας κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19. Πολλοί επαγγελματίες, ειδικά για εκείνους που εργάζονται σε κέντρα θεραπείας φαρμάκων με βάση την κοινότητα, αισθάνθηκαν μπερδεμένοι και ανήσυχοι για το πώς να παρέχουν την υπηρεσία κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, καθώς δεν υπάρχουν τεχνικές κατευθυντήριες γραμμές για την παροχή φαρμακευτικής αγωγής σε ένα περιβάλλον in / out-patient κατά τη διάρκεια πανδημιών όπως το COVID-19. Ορισμένα από αυτά έκλεισαν για τυχόν νέες εισαγωγές, ορισμένα με πρόγραμμα εξωνοσοκομειακής φροντίδας εξακολουθούν να λειτουργούν, αλλά υπήρχε ανάγκη επέκτασης των υπηρεσιών σε απομακρυσμένες ή ηλεκτρονικές υπηρεσίες και ορισμένοι χρειάζονται περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με τη δραστηριότητα προβολής κατά τη διάρκεια αυτής της κατάστασης.

Επιπλέον, πολλοί διάφοροι εθνικοί και διεθνείς οργανισμοί εξέφρασαν την ίδια ανησυχία και συμφώνησαν να έχουν τακτική εικονική συζήτηση και δημιούργησαν μια τεχνική ομάδα εργασίας (ΤΟΕ). Οι διάφοροι εθνικοί και διεθνείς οργανισμοί εκτός από το Γραφείο Προγράμματος του UNODC στην Ινδονησία αποτελούνται από εκπροσώπους του Υπουργείου Κοινωνικών Υποθέσεων· το Εθνικό Συμβούλιο Ναρκωτικών· Νοσοκομείο Εξάρτησης από Τα Ναρκωτικά, Υπουργείο Υγείας. το συμβουλευτικό πρόγραμμα του σχεδίου Colombo για τα ναρκωτικά (CPDAP) στην Ινδονησία, την Ινδονησιακή Ένωση Συμβούλων Εθισμού και άλλους οργανισμούς που εργάζονται για τη θεραπεία της διαταραχής χρήσης ναρκωτικών.

Με συντονιστή τον Εθνικό Μέντορα του UNODC στην Ινδονησία, οι τακτικές εικονικές συναντήσεις έχουν πραγματοποιηθεί έξι φορές (μία ή δύο φορές την εβδομάδα) μέχρι στιγμής. Οι εικονικές συναντήσεις αποσκοπούν στην παροχή τακτικών ενημερώσεων και στην ανταλλαγή πληροφοριών σχετικά με τις υπηρεσίες θεραπείας φαρμάκων κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19. και τη δημιουργία μιας απομακρυσμένης τεχνικής ομάδας εργασίας για την ανάπτυξη μιας πρακτικής κατευθυντήριας γραμμής για τις υπηρεσίες θεραπείας φαρμάκων κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19. Η κατάσταση του COVID-19 δεν αποθαρρύνει το πνεύμα και το πάθος να συνεισφέρουν περισσότερο σε άλλους, όπως φαίνεται από την καλή συνεργασία και αρμονία μεταξύ αυτών των εθνικών και διεθνών οργανισμών στην Ινδονησία!

[1] https://covid19.go.id/peta-sebaran, πρόσβαση στις 5 Μαΐου 2020 στις 09:00 π.μ. ώρα Τζακάρτα

[2] Ίμπιντ