ΑΦΗΡΗΜΈΝΟΣ

Φόντο: Στόχος ήταν να εξεταστεί η συσχέτιση μεταξύ της διακοπής του καπνίσματος και της πρόγνωσης του καρκίνου που σχετίζεται με το κάπνισμα, καθώς δεν είναι σαφές ότι η διακοπή μειώνει τη θνησιμότητα.

Μεθόδους: Σε αυτή την αναδρομική μελέτη κοόρτης από το 1999 έως το 2013, αξιολογήσαμε τη συσχέτιση μεταξύ της διακοπής κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους μετά τη διάγνωση και της θνησιμότητας από όλες τις αιτίες και τον καρκίνο.

Αποτελέσματα: Από τους 2882 ασθενείς με καρκίνο της ουροδόχου κύστης 27%, 29% και 21% των ασθενών με καρκίνο των πνευμόνων, των ΩΑΤ και της ουροδόχου κύστης σταματούν το κάπνισμα. Σε ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα που σταμάτησαν, η θνησιμότητα από όλες τις αιτίες ήταν σημαντικά χαμηλότερη (HR: 0, 82 (0, 74– 0, 92), ενώ η θνησιμότητα από καρκίνο (HR: 0, 89 (0, 76– 1, 04) και ο θάνατος λόγω καρκίνου του δείκτη (HR: 0, 90 (0, 77- 1, 05) ήταν μη σημαντικά χαμηλότεροι. Στον καρκίνο των UAT, η θνησιμότητα από όλες τις αιτίες (HR: 0,81 (0,58–1,14), η θνησιμότητα από καρκίνο (HR: 0,84 (0,48–1,45) και ο θάνατος λόγω καρκίνου του δείκτη (HR: 0,75 (0,42–1,34) δεν ήταν σημαντικά χαμηλότερες. Δεν υπήρχαν ενδείξεις συσχέτισης μεταξύ εγκατάλειψης και θνησιμότητας στον καρκίνο της ουροδόχου κύστης. Οι HRs ήταν 1,02 (0,81–1,30) για όλες τις αιτίες, 1,23 (0,81–1,86) για συγκεκριμένο καρκίνο και 1,25 (0,71-2,20) για θάνατο λόγω καρκίνου του δείκτη. Αυτές έδειξαν έναν μη σημαντικά χαμηλότερο κίνδυνο στις αναλύσεις ευαισθησίας.

Συμπεράσματα: Τα άτομα με καρκίνο των πνευμόνων και ενδεχομένως των UAT που σταματούν το κάπνισμα έχουν χαμηλότερο κίνδυνο θνησιμότητας από τους ανθρώπους που συνεχίζουν το κάπνισμα.