Μια ομάδα ερευνητών από την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ στη Βοστώνη  δημοσίευσε μια νέα μελέτη που υποδηλώνει ότι οι αλλαγές στον τρόπο συνταγογράφησης των οπιοειδών μετά από χειρουργική επέμβαση θα μπορούσαν να είναι ένας τρόπος μείωσης της κατάχρησης.

Παρουσιάστηκε στο British Medical Journal, η μελέτη Μεταχειρουργικές συνταγές για ασθενείς με οπιοειδή και Συσχέτιση με υπερβολική δόση και κατάχρηση: Αναδρομική μελέτη κοόρτης κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2018.

Τα οπιοειδή συχνά συνταγογραφούνται σε ασθενείς για τη διαχείριση του πόνου μετά από χειρουργική επέμβαση. Η τρέχουσα πρακτική συνιστά τη συνταγογράφηση χαμηλών δόσεων για σύντομο χρονικό διάστημα για την πρόληψη των ζητημάτων που μπορεί να προκύψουν από τη μακροχρόνια χρήση. Παρ' όλα αυτά, σε παγκόσμια κλίμακα η κατάχρηση οπιοειδών αυξάνεται και η υπερκατανάλωση θεωρείται ότι συμβάλλει. Οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος συνταγογράφος οπιοειδών στον κόσμο και έχει επίσης τον υψηλότερο επιπολασμό κατάχρησης συνταγογράφησης οπιοειδών, δίνοντας ώθηση για καλύτερη κατανόηση της κατάχρησης οπιοειδών και της σύνδεσης με τη συνταγογράφηση μετά την επέμβαση. 

Η ομάδα με έδρα τις ΗΠΑ ξεκίνησε να εξετάζει τη σχέση μεταξύ των επαναπληρώσεων συνταγογράφησης οπιοειδών (επαναλαμβανόμενες συνταγές) μετά από χειρουργική επέμβαση και κατάχρηση. Εφαρμόζοντας διοικητικά δεδομένα για την παρακολούθηση των επαναπληρώσεων συνταγών για οπιοειδή από του στόματος μετά το εξιτήριο, η ομάδα χρησιμοποίησε στη συνέχεια διαγνωστικά κωδικοποιητικά δεδομένα για να εντοπίσει την εξάρτηση, την κατάχρηση ή την υπερβολική δόση οπιοειδών.

Στη μελέτη, η οποία επικεντρώθηκε σε άτομα που είχαν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση ρουτίνας μεταξύ 2008 και 2016, η ομάδα μπόρεσε να εντοπίσει ότι τα συνολικά ποσοστά κατάχρησης ήταν χαμηλά - 0,06% - στον πληθυσμό, αλλά αυξήθηκαν με κάθε αναπλήρωση συνταγής.

Κάθε αναπλήρωση συνταγογράφησης οπιοειδών συσχετίστηκε με αύξηση κατά 44% στην κατάχρηση και κάθε επιπλέον εβδομάδα χρήσης οπιοειδών συσχετίστηκε με αύξηση κατά 20% της κατάχρησης οπιοειδών μεταξύ αυτών των ασθενών. Αυτό οδήγησε τους ερευνητές να κατανοήσουν ότι ο κίνδυνος κατάχρησης σχετιζόταν με τη διάρκεια της θεραπείας και όχι με τη δόση που χορηγήθηκε. Ανακάλυψαν ότι όπου η διάρκεια της θεραπείας ήταν σύντομη, οι υψηλές δόσεις οπιοειδών συνδέονταν με μια ελάχιστη αύξηση της κατάχρησης.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι πρόκειται για μια μελέτη παρατήρησης με μεγάλο δείγμα. Ενώ δεν μπορούν να προσδιοριστούν ασφαλή συμπεράσματα σχετικά με την αιτία και το αποτέλεσμα, η ερευνητική ομάδα ήταν σε θέση να εξηγήσει ένα ευρύ φάσμα παραγόντων επιρροής που θα μπορούσαν να «ενημερώσουν την ανάπτυξη πρωτοκόλλων».