Αφηρημένος

Το κοιλιακό ραβδωτό (VS) θεωρείται μια βασική περιοχή που ενημερώνει ευέλικτα τις πρόσφατες αλλαγές στις τιμές ανταμοιβής για τη μάθηση συνηθειών. Ωστόσο, αυτή η διαδικασία ενημέρωσης ενδέχεται να μην χρησιμεύει για τη διατήρηση των συνηθειών που έχουν μάθει, οι οποίες είναι αναίσθητες στις αλλαγές αξίας. Εδώ, χρησιμοποιώντας το fMRI στον άνθρωπο και την ηλεκτροφυσιολογία μίας μονάδας σε μακάκους πιθήκους αναφέρουμε έναν άλλο ρόλο του πρωτεύοντος VS: ότι η μνήμη αξίας που αξίζει τη συνήθη αναζήτηση διατηρείται σταθερά στο VS. Ημέρες μετά την αντικειμενική μάθηση, το VS ανθρώπου και πιθήκου συνεχίζει να εμφανίζει αυξημένες απαντήσεις σε αντικείμενα που είχαν ανταμειφθεί προηγουμένως, ακόμη και όταν δεν αναμένονται άμεσα αποτελέσματα ανταμοιβής. Η ομοιότητα των μοτίβων νευρικής απόκρισης με κάθε αντικείμενο που ανταμείβεται αυξάνεται μετά τη μάθηση μεταξύ των συμμετεχόντων που εμφανίζουν συνήθη αναζήτηση. Τα δεδομένα μας δείχνουν ότι η μακροπρόθεσμη μνήμη αντικειμένων υψηλής αξίας διατηρείται ως ενιαία αναπαράσταση στο VS και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αυτόματη αξιολόγηση οπτικών ερεθισμάτων για την καθοδήγηση της συνήθους συμπεριφοράς.