Συστηματικοί και μεμονωμένοι παράγοντες στη διαδικασία αναζήτησης θεραπείας με βουπρενορφίνη: μια ποιοτική μελέτη

Αφηρημένος

Φόντο: Η χρήση οπιοειδών αποτελεί σημαντικό πρόβλημα στην Αλάσκα. Η θεραπεία με φαρμακευτική αγωγή για τη χρήση οπιοειδών, συμπεριλαμβανομένης της βουπρενορφίνης, μειώνει τα συμπτώματα στέρησης και τη βλάβη που σχετίζεται με την κατάχρηση οπιοειδών. Η κατανόηση της διαδικασίας αναζήτησης θεραπείας από τους καταναλωτές είναι σημαντική για την αντιμετώπιση των εμποδίων στη θεραπεία, τη διευκόλυνση της αποτελεσματικής χρήσης των υπηρεσιών και την ενημέρωση της πολιτικής.

Μεθόδους: Για να κατανοήσουμε τη συμπεριφορά αναζήτησης θεραπείας, εξετάσαμε τις στάσεις, τις αντιλήψεις και τις γνώσεις εκείνων που θα επωφελούνταν από τη βουπρενορφίνη με τη βοήθεια φαρμακευτικής αγωγής (MAT). Τα ποιοτικά δεδομένα από 2 ομάδες εστίασης (καθεμία από τις οποίες περιλαμβάνει 4 συμμετέχοντες) και 3 σε βάθος συνεντεύξεις με άτομα που έχουν χρησιμοποιήσει ή εξετάσουν το ενδεχόμενο χρήσης βουπρενορφίνης στη θεραπεία για μια διαταραχή χρήσης οπιοειδών αναλύθηκαν χρησιμοποιώντας τεκμηριωμένη θεωρία και προσεγγίσεις κατευθυνόμενης ανάλυσης περιεχομένου.

Αποτελέσματα: Τα βασικά ευρήματα υποδηλώνουν ότι ατομικοί (διαδικασία απόσυρσης, ατομικά κίνητρα) και συστημικοί (κοινωνικοπολιτισμικές, πολιτικές, κοινωνικές αξίες) παράγοντες πλαισιώνουν τη διαδικασία αναζήτησης θεραπείας. Η πρόοδος των συμμετεχόντων στο δρόμο αναζήτησης θεραπείας επηρεάστηκε από μοντέλα εθισμού και MAT, τα οποία σχετίζονται με τους διευκολυντές και τα εμπόδια που συναντώνται στην αναζήτηση θεραπείας (π.χ. υποστήριξη, πόροι, δομή θεραπείας). Αυτοί οι παράγοντες διαμόρφωσαν τη μακροπρόθεσμη πορεία προς την ανάκαμψη, η οποία θεωρήθηκε ως μια συνεχής διαδικασία.

Συμπεράσματα: Τα ευρήματα αυτής της μελέτης υποδηλώνουν ότι είναι ζωτικής σημασίας για τους παρεμβατικούς να υιοθετήσουν μια προσέγγιση πλαισίου που λαμβάνει υπόψη τους ατομικούς και συστημικούς παράγοντες που εμπλέκονται στον εθισμό στα οπιοειδή, τη θεραπεία και την αποκατάσταση. Αυτή η μελέτη υπογραμμίζει τους τρόπους με τους οποίους οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και οι πάροχοι θεραπείας μπορούν να αντιμετωπίσουν τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι καταναλωτές στη διαδικασία αναζήτησης θεραπείας, προκειμένου να αυξηθεί η πρόσβαση στη θεραπεία.