Στόχος: Η παρούσα μελέτη αποσκοπούσε στη μελέτη των συσχετισμών μεταξύ των προτύπων χρήσης ουσιών και των τύπων εγκλημάτων σε κρατούμενους με προβλήματα χρήσης ουσιών, και συγκεκριμένα κατά πόσον τα πρότυπα χρήσης ουσιών ήταν διαφορετικά στους βίαιους παραβάτες.

Μέθοδοι: Τα στοιχεία συνέντευξης κρατουμένων με προβλήματα χρήσης ουσιών (N=4.202, μέση ηλικία 33,5 ετών, SD 9.8), που προέρχονται από το Δείκτη Σοβαρότητας Εθισμού, ήταν ενάντια σε δεδομένα ποινικού μητρώου σχετικά με τους κύριους τύπους εγκλημάτων στην ετυμηγορία.

Αποτελέσματα: Σε δυαδικές αναλύσεις, σε σύγκριση με εκείνες με κεκτημένο και εγκλήματα ναρκωτικών, οι βίαιοι παραβάτες είχαν χαμηλότερο επιπολασμό παράνομων ναρκωτικών και αστέγων, αλλά υψηλότερο επιπολασμό της υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ και υψηλότερο επιπολασμό της ηρεμιστικής χρήσης από τους πελάτες που καταδικάστηκαν με εγκλήματα ναρκωτικών. Οι πελάτες με βίαιο έγκλημα είχαν χαμηλότερο επιπολασμό της ενέσιμης χρήσης ναρκωτικών, σε σύγκριση με όλα τα άλλα εγκλήματα. Στην υλικοτεχνική παλινδρόμηση, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ και τα ηρεμιστικά συνδέθηκαν θετικά με το βίαιο έγκλημα (σε αντίθεση με το μη βίαιο έγκλημα), ενώ η ηρωίνη, η αμφεταμίνες, η κοκαΐνη και η ενέσιμη χρήση ναρκωτικών συνδέονταν αρνητικά με βίαια εγκλήματα. Μεταξύ των βίαιων παραβατών μόνο, τα ηρεμιστικά έτειναν να συνδέονται με θανατηφόρα βία(p=0,06), ενώ η αμφεταμίνη, η έλλειψη στέγης, η ηλικία και (οριακά σημαντική, p=0,05) ηρωίνη συνδέονταν αρνητικά με θανατηφόρα βία, σε αντίθεση με τη μη θανατηφόρα βία.

Συμπέρασμα: Η θεραπεία και η εκτίμηση κινδύνου σε βίαιους δράστες με χρήση ουσιών μπορεί να χρειαστεί να αντιμετωπίσουν ειδικά τα ηρεμιστικά και το αλκοόλ. Οι περιορισμοί της μελέτης οφείλονται σε αυτοαναφερθέντα και διατομικά δεδομένα και επειδή η μεγάλη πλειοψηφία του δείγματος της φυλακής που μελετάται εδώ είναι άνδρες.