Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι το ενδοκανναβινοειδές σύστημα θα μπορούσε να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη φυσιοπαθολογία της ψυχαναγκαστικής διαταραχής (ΙΨΔ). Υπάρχουν αναφορές αποτελεσματικής θεραπείας με παράγωγα τετραϋδροκανναβινόλης (THC). Η μελέτη του γενετικού παράγοντα που σχετίζεται με ψυχιατρικές διαταραχές κατέστησε δυνατή τη διερεύνηση της συμβολής της στη φαρμακολογική ανταπόκριση. Ωστόσο, πολύ λίγα είναι γνωστά για τον γενετικό παράγοντα ή τον επιπολασμό της χρήσης κάνναβης στον μεξικανικό πληθυσμό με ΙΨΔ. Ο στόχος αυτής της μελέτης είναι να συγκρίνει τον επιπολασμό της χρήσης και της εξάρτησης από την κάνναβη σε άτομα με ψυχαναγκαστική συμπτωματολογία (OCS) με αυτόν των ατόμων με άλλα ψυχιατρικά συμπτώματα (ψύχωση, κατάθλιψη και άγχος) και να διερευνήσει τη συσχέτιση μεταξύ γενετικού κινδύνου και χρήσης. Η μελέτη περιλαμβάνει συνολικά 13.130 άτομα που αξιολογήθηκαν στο δεύτερο στάδιο της Εθνικής Έρευνας χρήσης ναρκωτικών, αλκοόλ και καπνού (Encodat 2016) του 2016, με γενετική ανάλυση (βαθμολογία πολυγενούς κινδύνου) ενός υποσάγματος 3.521 ατόμων. Η ψυχαναγκαστική συμπτωματολογία είχε επιπολασμό 7,2% και η ψυχαναγκαστική συμπτωματολογία επικράτηση 8,6%. Το ποσοστό των ατόμων με OCS που είχαν χρησιμοποιήσει ποτέ κάνναβη ήταν 23,4%, και από τα άτομα με εξάρτηση από την κάνναβη ήταν 2,7%, το τελευταίο ποσοστό υψηλότερο από αυτό σε άτομα με άλλα ψυχιατρικά συμπτώματα (υπομανία, 2,6%, άγχος, 2,8%, κατάθλιψη, 2,3%), εκτός από ψύχωση (5,9%). Τα άτομα με OCS που ανέφεραν τη χρήση κάνναβης είχαν αυξημένο γενετικό κίνδυνο για εξάρτηση από την κάνναβη, αλλά όχι για ΙΨΔ. Ως εκ τούτου, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πώς ο αυξημένος γενετικός κίνδυνος εξάρτησης από την κάνναβη σε άτομα με ΙΨΔ επηρεάζεται από τη φαρμακολογική τους ανταπόκριση στα παράγωγα της THC. Τα αποτελέσματα, ωστόσο, υποδεικνύουν δρόμους για μελλοντικές μελέτες.