Αφηρημένος

Στόχος: Εξέταση των επιπτώσεων της αύξησης κατά 50% των αγοραίων τιμών των τσιγάρων στην υγεία, τη φτώχεια και την οικονομική προστασία

Σχεδιασμός: Μελέτη διαμερισματικού μοντέλου.

Ρύθμιση: 13 χώρες μεσαίου εισοδήματος, συνολικά δύο δισεκατομμύρια άνδρες.

Συμμετέχοντες: 500 εκατομμύρια άνδρες καπνιστές.

Κύρια μέτρα έκβασης: Έτη ζωής, αποφυγή δαπανών θεραπείας, αριθμός ανδρών που αποφεύγουν τις καταστροφικές δαπάνες υγειονομικής περίθαλψης και τη φτώχεια και πρόσθετα φορολογικά έσοδα ανά εισοδηματική ομάδα.

Αποτελέσματα: Μια αύξηση 50% στις τιμές των τσιγάρων θα οδηγούσε σε περίπου 450 εκατομμύρια χρόνια ζωής που αποκτήθηκαν στις 13 χώρες από τη διακοπή του καπνίσματος, με τα μισά από αυτά στην Κίνα. Σε όλες τις χώρες, οι άνδρες στην ομάδα του κατώτερου εισοδήματος (το φτωχότερο 20% του πληθυσμού) θα κέρδιζαν 6,7 φορές περισσότερα έτη ζωής από τους άνδρες στην ομάδα του υψηλότερου εισοδήματος (πλουσιότερο 20% του πληθυσμού, 155 έναντι 23 εκατομμυρίων). Τα μέσα έτη ζωής που αποκτήθηκαν από τη διακοπή για κάθε καπνιστή της κατώτερης εισοδηματικής ομάδας ήταν 5,1 φορές μεγαλύτερα από αυτά της ανώτερης ομάδας (1,46 έναντι 0,23 ετών). Από τα 157 δισεκατομμύρια δολάρια (113 δισεκατομμύρια λίρες, 127 δισεκατομμύρια ευρώ) στο κόστος θεραπείας που αποφεύχθηκε, η ομάδα κάτω εισοδήματος θα αποτρέψει 4,6 φορές περισσότερο κόστος από την κορυφαία ομάδα εισοδήματος (46 δισεκατομμύρια δολάρια έναντι 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων). Περίπου 15,5 εκατομμύρια άνδρες θα απέφευγαν καταστροφικές δαπάνες για την υγεία σε ένα υποσύνολο επτά χωρών χωρίς καθολική υγειονομική κάλυψη. Ως αποτέλεσμα, 8,8 εκατομμύρια άνδρες, οι μισοί από τους οποίους ανήκουν στην ομάδα του κατώτερου εισοδήματος, θα αποφύγουν να πέσουν κάτω από τον ορισμό της Παγκόσμιας Τράπεζας για την ακραία φτώχεια. Αυτά τα 8,8 εκατομμύρια άνδρες αποτελούν το 2,4% των ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας σε αυτές τις χώρες. Αντίθετα, η κορυφαία εισοδηματική ομάδα θα πλήρωνε δύο φορές περισσότερο από την κατώτερη εισοδηματική ομάδα του πρόσθετου φόρου των 122 δισεκατομμυρίων δολαρίων που εισπράχθηκε. Συνολικά, η ομάδα του κατώτερου εισοδήματος θα εξοικονομούσε το 31% των ετών ζωής και το 29% κάθε μία από τις δαπάνες που αποφεύχθηκαν και απέτρεψαν καταστροφικές δαπάνες για την υγεία, ενώ θα πλήρωνε μόνο το 10% των πρόσθετων φόρων.

Συμπεράσματα: Οι υψηλότερες τιμές των τσιγάρων παρέχουν περισσότερα οφέλη για την υγεία και τα οικονομικά οφέλη στο φτωχότερο 20% από ό,τι στο πλουσιότερο 20% του πληθυσμού. Οι υψηλότεροι ειδικοί φόροι κατανάλωσης στηρίζουν τους στόχους της βιώσιμης ανάπτυξης για τις μη μεταδοτικές ασθένειες και τη φτώχεια και παρέχουν οικονομική προστασία έναντι των ασθενειών.