Σκοπός: Ο κύριος στόχος αυτής της μελέτης ήταν να προσδιοριστούν οι σχετικοί παράγοντες της συνέχειας της φροντίδας μεταξύ των ατόμων που είναι εθισμένα σε ψυχοδραστικές ουσίες στο Κέντρο "La Vie" και στο νοσοκομείο Jamot στη Γιαουντέ.

Πρόβλημα: Η διαχείριση των εξαρτήσεων αποτελεί πρόκληση για τη δημόσια υγεία. Οι εθισμοί στις ψυχοδραστικές ουσίες (APS) προκαλούν πολλαπλές συνέπειες στον κόσμο, ιδιαίτερα στο αφρικανικό πλαίσιο. Στην πραγματικότητα, είναι παράγοντες κινδύνου για κατάθλιψη, υψηλή αρτηριακή πίεση, καρδιακή ανεπάρκεια, εγκεφαλικό επεισόδιο, επιληπτικές κρίσεις, κίρρωση, υποσιτισμό, καρκίνους και για τραύματα σε διαφορετικά ιατρο-ψυχοκοινωνικά επίπεδα. Αν και αυτά τα γεγονότα είναι ανησυχητικά, υπάρχουν πολλές παρατυπίες στην αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου, ειδικά στη διαδικασία επαρκούς συνέχειας της περίθαλψης.

Μέθοδοι: Οι ερευνητές στρατολόγησαν 120 συμμετέχοντες ηλικίας 15 έως 51 ετών. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν με τη χρήση ενός προσχεδιασμένου ερωτηματολογίου, μιας κλίμακας συνέχειας της φροντίδας, μιας κλίμακας αυτοεκτίμησης, μιας κλίμακας στιγματισμού της παράνομης χρήσης ναρκωτικών και μιας κλίμακας κοινωνικής υποστήριξης.

Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η μέση ηλικία των συμμετεχόντων ήταν τα 25 ± 8 έτη και προτιμούν να κάνουν χρήση κάνναβης 4 ή περισσότερες φορές την εβδομάδα. Αν και οι περισσότεροι συμμετέχοντες ανέφεραν ότι είχαν γρήγορη πρόσβαση στον γιατρό και τα μέλη της ομάδας φροντίδας ανά πάσα στιγμή, το 76,7% από αυτούς είχαν μέσο επίπεδο συνέχειας της φροντίδας. Υπήρξε σημαντική συσχέτιση μεταξύ του περιβάλλοντος διαβίωσης, του κοινωνικοοικονομικού επιπέδου, του τύπου της χρησιμοποιούμενης ουσίας και του επιπέδου συνέχειας της περίθαλψης.

Βρέθηκαν σημαντικές συσχετίσεις μεταξύ της συνέχειας της φροντίδας, της αυτοεκτίμησης και της κοινωνικής υποστήριξης. Επίσης, είχαμε μια σημαντική συσχέτιση προς την αντίθετη κατεύθυνση μεταξύ του στίγματος της παράνομης χρήσης ναρκωτικών και της κοινωνικής υποστήριξης

Για να βελτιωθεί η συνέχεια της φροντίδας μεταξύ των ατόμων που είναι εθισμένα σε ψυχοδραστικές ουσίες, πρέπει να ενθαρρυνθούν να έχουν καλύτερη αυτοεκτίμηση, πρέπει να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση για να αποφευχθεί ο στιγματισμός, η κοινωνική τους υποστήριξη πρέπει να είναι η προτεραιότητά μας και, τέλος, το πρωτόκολλο φροντίδας τους πρέπει να είναι πλαισιωμένο και πρέπει να λαμβάνει υπόψη το είδος των ουσιών που καταναλώνονται και το κοινωνικοοικονομικό τους πλαίσιο.