Οι μη μεταδοτικές ασθένειες (NCDs) αναγνωρίζονται ως ο μεγαλύτερος δολοφόνος και αιτία αναπηρίας στον κόσμο, αποτελώντας μια παγκόσμια κρίση υγείας που απαιτεί επείγουσα πολιτική απάντηση. Αυτό αναγνωρίστηκε από τους παγκόσμιους ηγέτες σε τρεις συνεδριάσεις υψηλού επιπέδου των Ηνωμένων Εθνών για τα NCD, που αξίζουν έναν ειδικό στόχο στους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης (ΣΒΑ) για το 2030.

Ωστόσο, σχεδόν δέκα χρόνια μετά το πρώτο HLM του ΟΗΕ για τα NCD και πέντε χρόνια μετά την έγκριση των ΣΒΑ, οι ηγέτες δεν έχουν ακόμη ακολουθήσει τις διεθνείς δεσμεύσεις τους. Οι υποσχέσεις που δόθηκαν στον ΟΗΕ για την επίτευξη των στόχων για το 2025 και το 20301 δεν έχουν μεταφραστεί σε αναγκαία δράση στο εσωτερικό.

Αυτή η σύντομη πολιτική περιγράφει τα κενά κατά την πρώτη δεκαετία της αντίδρασης του NCD. Καλώντας για την εμπειρία του παγκόσμιου δικτύου ανθρώπων της NCD Alliance που ζουν με NCD, υποστηρικτές, ακτιβιστές και εμπειρογνώμονες που συλλέγονται μέσω διαφόρων ερευνών, καθώς και τα τελευταία στοιχεία από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και τη βιβλιογραφία που έχει αξιολογηθεί από ομοτίμους, οι ακόλουθες σελίδες προσδιορίζουν τι έχει χαθεί στη μετάφραση των παγκόσμιων στόχων για τη μείωση του NCD και περιγράφουν τα σημαντικότερα εμπόδια στην ουσιαστική πρόοδο.