افزایش مداوم مرگ و میر ناشی از هروئین در کشورهای جهان وجود داشته است. درمان به ندرت ساده است، و اغلب نیاز به تلاش های متعدد قبل از یک فرد قادر به رای دادن به استفاده و یا کاهش استفاده از آنها است.

مطالعات طولی می تواند به ردیابی طیف متنوعی از مسیرهای درمانی و سطوح موفقیت در طول زمان کمک کند.

یک مطالعه اخیر، منتشر شده توسط لنست، به دنبال بررسی رابطه بین الگوهای استفاده از هروئین و الگوهای استفاده از درمان است.

داده های طولی به عنوان بخشی از مطالعه نتایج درمان استرالیا (ATOS) جمع آوری شد.

این مطالعه داده های 428 شرکت کننده را که در طول 10 تا 11 سال اطلاعاتی در مورد استفاده و درمان هروئین خود ارائه کرده بودند، مورد تجزیه و تحلیل قرار داد.

از نتایج این مطالعه محققان توانستند افراد را در 1 گروه از 5 گروه قرار دهند:

1. 'پایدار بلند مدت' (کاهش احتمال استفاده از هروئین در کنار استفاده از درمان بالا);
2. 'موفقیت بلند مدت' (کاهش استفاده از هروئین در کنار کاهش استفاده از درمان، تا زمانی که دوری از هروئین بدون استفاده از درمان حفظ شد)؛
3. "نارسایی درمان" (بدون کاهش در استفاده از هروئین در کنار استفاده از درمان بالا)
4. 'موفقیت دیر' (کاهش تدریجی در استفاده از هروئین در کنار افزایش استفاده از درمان);
5. "دوباره" (دوباره در استفاده از هروئین در کنار افزایش و کاهش استفاده از درمان).

محققان دریافتند که در گروه شکست درمان افزایش احتمال استفاده از چند ماده ای، مشکلات بهداشتی مربوط به تزریق، و اعتماد به مزایای دولت به عنوان منبع اصلی درآمد در 10-11 سال وجود دارد.

هیچ اطلاعات جمعیتی روشنی وجود نداشت که پیش بینی کند یک فرد در کدام گروه قرار خواهد گرفت.

نتایج این تحقیق مزایای تحقیقات طولی در ردیابی الگوهای استفاده از هروئین در کنار استفاده از خدمات را برجسته می کند و نتایج می تواند به شکل گیری مداخلات درمانی کمک کند.