آبستره

سابقه و هدف

داده های همه گیرشناسی از مکسیکو افزایش استفاده از هروئین را در دهه گذشته مستند کرده است. با این حال، هیچ استراتژی مراقبت جامعی برای استفاده کنندگان از هروئین، به ویژه کسانی که به جرمی متهم شده اند، وجود ندارد. هدف از این مطالعه توصیف استفاده از هروئین و متادون از مصرف کنندگان هروئین وسترن از هر دو جنس که در زندان بوده اند، ارائه شواهدی برای تدوین سیاست های بهداشتی بود.

روش ها

این مطالعه با استفاده از یک رویکرد قومی، با مصاحبه های باز انجام شده از سال 2014 تا به امروز. از استفاده کنندگان هروئین از هر دو جنس شرکت کننده در یک کلینیک خصوصی مادادون در مکسیکو سیتی دعوت شد تا در این کلینیک شرکت کنند. نمونه غیر probabilistic بود. همه مصاحبه ها ضبط و رونویسی شدند و روایت ها با استفاده از تحلیل های تماتیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج

شرکت کنندگان در این مطالعه 33 نفر از کاربران هروئین بودند که دو نفر از آنها زن بودند که در زندان به سر می برد. آنها در محدوده سنی 33 تا 62 سال، هروئین برای مدت 13-30 سال استفاده کرده بود، و از سه ایالت بودند: میچوآکان، اوآکاکا، و مکزیکو سیتی. سه دسته اصلی تجزیه و تحلیل ساختار یافته بودند: 1. سفر برای کمک (پویایی درام از درد و رنج، و زمان از طریق فضاهای مراقبت های بهداشتی)؛ 2) استفاده از مواد مخدر به عنوان مراقبت از خود; و 3) دسترسی به درمان با مواد مخدر. امکان دسترسی به درمان با ماداتون یک بیماری است که انگیزه کاربران در سفر خود است. پویایی استفاده از مادادن به عنوان یک شکل از مراقبت از خود و مراقبت برای جلوگیری از مصرف مواد تفسیر شده است. کاهش اثرات روانی، جسمی و مضر این ماده به آنها اجازه می دهد تا فعالیت های روزانه انجام دهند. ناتوانی در دسترسی به درمان منجر به تاثیر قابل توجهی بر کاربرانی می شود که خشونت ساختاری را تجربه می کنند.

نتیجه گیری

درمان با متادین دلسوزانه و توجه جامع باید به عنوان راهی برای پاسخگویی به نیازهای بیماران و کاهش رنج آنها، بر اساس سیاست بهداشت عمومی که اجازه می دهد تا برای مراقبت مبتنی بر حقوق بشر در نظر گرفته شود.