تفاوت بین اختلالات روان پریشی با مصرف همزمان حشیش و روان پریشی ناشی از حشیش

آبستره

سابقه و هدف: این واقعیت که استفاده از حشیش می تواند به علائم روان پریشی منجر شده است سال پیش به رسمیت شناخته شده است. علاوه بر این، هنگامی که بیمار با استفاده از حشیش، تمایز بین یک اختلال روان پریشی اولیه و روان پریشی ناشی از حشیش به نظر می رسد برای پیش بینی حیاتی است. با این حال، مطالعات کمی بر تفاوت بین این دو گروه تشخیصی متمرکز شده است. ما فرض می کنیم که اختلالات روان پریشی ناشی از حشیش ویژگی های جمعیتی، پیش از وقت و بالینی خاصی دارند. هدف ما شناسایی عوامل اصلی مرتبط با اختلالات ناشی از حشیش بود.

روش ها: ما یک مطالعه گذشته نگر برای یک دوره دوازده ساله، از ژانویه 2002 تا دسامبر 2013 انجام داد. نمونه مطالعه از بیماران بستری در بخش روانی، که گزارش استفاده از حشیش، و کسانی که خون و غربالگری سم شناسی ادراری نشان داده اند استفاده از حشیش بود. ویژگی های جمعیتی، خانوادگی و بالینی مورد ارزیابی قرار گرفت. اختلالات روان پریشی بر اساس دستی تشخیصی و آماری اختلالات روانی معیارهای نسخه چهارم (DSM-IV) تشخیص داده شد و جمعیت مورد مطالعه به دو گروه تقسیم شد.

یافته ها: نمونه گيری شامل 75 بيمار بود. 53 نفر (66/70 درصد) روان پریشی اولیه و 22 نفر (33/29 درصد) روان پریشی ناشی از حشیش تشخیص داده شدند. تفاوت معنی داری در دو حوزه در مورد ویژگی های خانوادگی و بالینی مشاهده شد. تجزیه و تحلیل داده های چند منظوره با استفاده از عقب رفت تدارکاتی چهار پیش بینی کننده را به عنوان بیشتر در گروه روان پریشی ناشی از حشیش نشان داده است. عامل اول سن زیر 25 سال بود. افراد گروه روان پریشی ناشی از آن جوان تر بودند و متوسط سنی آنها 1/25 سال بود در مقایسه با 1/32 سال برای افراد مبتلا به روان پریشی ناشی از حشیش. عامل دوم وضعیت تاهل بود. افراد مجرد یا جدا شده بیشتر در حال توسعه اختلالات ناشی از حشیش (نسبت شانس (OR)، 2.5؛ 95٪ فاصله اعتماد به نفس (CI)، 0.69-8.96 عامل ارتباط پیرسون (09/0 p) بودند. عامل سوم سابقه خانوادگی اختلالات روانی (OR)، 6/2؛ 95٪ CI، 9/14-5.9) بود. آخرین عامل کلیدی در سنین پایین در قرار گرفتن در معرض ماده بود, زیر سن 25 سال (0.02).

نتیجه گیری: تفاوت بین اختلالات مصرف مواد ناشی از مواد و کوموربید اجازه شناسایی پیش بینی کننده های یک روان پریشی ناشی از مواد را می دهد. این عوامل می تواند به پزشکان کمک کند تا یک اختلال روان پریشی مرحله اولیه را که با مصرف مواد همکاری می کند، به منظور به چالش کشیدن درمان و مدیریت اختلالات روانی شدید و مداوم به درستی طبقه بندی کنند.