استفاده از حشیش و خطر ابتلا به اسکیزوفرنی: یک مطالعه تصادفی مندلیان
آبستره
استفاده از حشیش به طور مشاهده ای با افزایش خطر ابتلا به اسکیزوفرنی همراه است، اما اینکه آیا رابطه باعثی است معلوم نیست. با استفاده از یک رویکرد ژنتیکی، ما 10 نوع ژنتیکی مستقل که قبلا شناسایی شده بود را برای ارتباط با استفاده از حشیش در 32 330 نفر برای تعیین ماهیت ارتباط بین استفاده از حشیش و خطر ابتلا به اسکیزوفرنی گرفتیم. انواع ژنتیکی به عنوان ابزاری برای بازپس گیری یک آزمایش تصادفی کنترل شده شامل دو گروه (مصرف کنندگان حشیش در مقابل غیر مصرف کنندگان) برای تخمین اثر باعثی استفاده از حشیش بر خطر ابتلا به اسکیزوفرنی در 34 241 مورد و 45 604 کنترل از نسل عمدتا اروپایی به کار گرفته شد. برآوردهای مشتق شده از نظر ژنتیکی با متات تجزیه و تحلیل مطالعات مشاهده ای که استفاده از حشیش و خطر ابتلا به اسکیزوفرنی یا اختلالات مرتبط را گزارش می کردند، مقایسه شد. بر اساس روش ژنتیکی، استفاده از حشیش با افزایش خطر ابتلا به اسکیزوفرنی (نسبت شانس (OR) اسکیزوفرنی برای کاربران در مقابل غیر مصرف کنندگان حشیش همراه بود: 1.37؛ 95٪ فاصله اعتماد به نفس (CI)، 1.09-1.67 ؛ P-value=0.007). برآوردهای انجام شده از تجزیه و تحلیل مشاهده ای 43/1 (95 درصد CI، 19/19-1.67 ؛ مقدار P برای نامتگنی =0.76) بود. نشانگرهای ژنتیکی شواهدی از اثرات بیماری های قلبی و حسابداری برای قرار گرفتن در معرض تنباکو را نشان نمی دهد ارتباط را تغییر نمی دهد (یا اسکیزوفرنی برای کاربران در مقابل غیر استفاده کنندگان از حشیش، تنظیم شده برای همیشه در مقابل سیگاری هرگز: 1.41؛ 95٪ CI، 1.09-1.83). این می افزاید : به پایه شواهد قابل توجهی است که قبلا شناسایی استفاده از حشیش برای ارتباط با افزایش خطر ابتلا به اسکیزوفرنی ، با نشان می دهد که رابطه باعثی است. چنین شواهد قوی ممکن است پیام های بهداشت عمومی در مورد استفاده از حشیش اطلاع رسانی, به خصوص در مورد عواقب بالقوه سلامت روانی آن.
