پرونده سازی رو نسخه ای میکروگلیا در اختلال افسردگی اساسی مهار میکروگلیا ماده خاکستری مرجانی را نشان می دهد

آبستره

سابقه و هدف

میکروگلیا در پاتولوژی اختلال افسردگی عمده (MDD) دکل شده است، اما اطلاعات در مورد مکانیسم های بیولوژیکی محدود است. بنابراین، ما پروفایل بیان ژن سلول های میکروگلیال را در رابطه با تنظیم کننده های عصبی فعالیت میکروگلیا در MDD به خوبی مشخص شده و کنترل مغز کالبد شکافی بررسی کردیم.

روش ها

میکروگلیا خالص و دست نخورده در کالبد شکافی مغز از ماده خاکستری کورتکس occipital (GM) و ماده سفید کالوزوم کورپوس (WM) از 13 MDD و 10 اهدا کننده کنترل همسان با سن برای توالی RNA جدا شد. ژن های بیان شده با تفاوت بالا با استفاده از رنگ گذاری ایمونوهیستوشیمی (IHC) اعتبار سنجی شدند. از آنجا که تغییرات بیان ژن تنها در میکروگلیا GM تشخیص داده شد، تنظیم کننده های عصبی میکروگلیا در بافت و سیناپتوسوم های کورتکس توسط RT-qPCR و وسترن بلات مورد بررسی قرار گرفت.

نتایج

تجزیه و تحلیل متن نشان داد 92 ژن در میکروگلیا جدا شده از GM، اما هیچ کدام در میکروگلیا از WM در MDD، در مقایسه با کنترل بیان شده است. از این تعداد، 81 ژن کمتر در GM MDD بیان شد، از جمله CD163 ، MKI67 ، SPP1 ، CD14 ، FCGR1A/C ، و C1QA/B/C. بر این اساس، مسیرهای مربوط به مکانیسم های اثر، مانند سیستم مکمل و phagocytosis در میکروگلیا GM در MDD به طور دیفراگمی تنظیم شد. رنگ گذاری IHC بیان قابل توجهی پایین تر از پروتئین CD163 در MDD را نشان داد.  تجزیه و تحلیل کل بافت نشان داد افزایش در CD200 (p+0.0009) و CD47 (p=0.068) mRNA، و پروتئین CD47 به طور قابل توجهی بالا (p=0.0396) در کسر سیناپتیک موارد MDD بود.

نتیجه گیری

پرونده سازی رونوشت نشان دهنده یک پدیده میکروگلیال سرکوب شده توسط ایمنی در ام دی دی است که احتمالاً ناشی از تنظیم عصبی است.