آبستره

حتی مصرف متوسط الکل باعث اختلال قابل توجهی در هماهنگی حرکتی می شود، اثری که به طور قابل ملاحظه ای شامل افزایش فعالیت گابا آرجیک در δ زیرواقیح حاوی GABAAreceptors (δ-GABAARs) است. در اینجا، ما نشان می دهد که اکسی توسین به طور انتخابی اختلال حرکتی ناشی از اتانول و افزایش ناشی از اتانول در فعالیت GABAergic در δ-GABAARs را کاهش می دهد و این اثر شامل گیر اکسی توسین نمی شود. به طور خاص، اکسی توسین (1 میکروگرم i.c.v.) داده شده قبل از اتانول (1.5 گرم در کیلوگرم i.p.) کاهش آرام بخش و آتاکسی ناشی از اتانول در آزمون لوکوموتور میدان باز، تست سیم آویزان، و راست رفلکس تست در موش های مرد. با استفاده  از الکترود، اکسی توسین به طور کامل مسدود کردن فعالیت اتانول افزایش یافته در α4β1δ و α4β3δ دوباره ترکیب GABAARs یافت شد. برعکس، اتانول هیچ تاثیری نداشت وقتی که به سلول های α4β1 یا α4β3 اعمال می شد، حضور بحرانی زیرویت δ در این اثر نشان می داد. اکسی توسین هیچ تاثیری بر اختلال حرکتی یا اثرات ارتعاشی ناشی از δ انتخابی گابار آگونیست 4,5,6,7-tetrahydroisoxazolo(5,4-c)pyridin-3-ol نداشت که در یک سایت متفاوت در δ-GABAARs نسبت به اتانول بسته می شود. واسوراپیسین که یک غیرپپتید با شباهت ساختاری قابل توجهی به اکسی توسین است، اثرات اتانول را در δ-GABAARs تغییر نداد. این الگوی نتایج ویژگی تعامل بین اکسی توسین و اتانول را در δ-GABAARs تایید می کند. در نهایت، ساختارهای ما در محیط زیست هیچ یک از دریافت کننده های اکسی توسین را بیان نکردند، به این معنی که تعاملات مشاهده شده مستقیماً در δ-GABAARs رخ می دهد. تعامل عمیق و مستقیم مشاهده شده بین اکسی توسین و اتانول در سطح رفتاری و سلولی ممکن است ارتباط برای توسعه درمان های جدید برای مستی الکل و وابستگی داشته باشد.