تاثیر یک برنامه مداخله ای کوتاه در عملکرد بالینی

آبستره

مقدمه: اين مطالعه به تحليل موانع و سازگاری های اصلی با مداخلات کوتاهی می هد که بر درمان های رفتار اعتياد آور که توسط 756 نفر از متخصصان بهداشت در طول روند فرزندخواندگی در 350 واحد توجه ابتدايی در مکزکو انجام می شود، متمرکز است. روش: یک مطالعه توصیفی- مقطعی انجام شد و در کاربرد ابزاری که جنبه های متنوعی مانند دانش در مورد شواهد مبتنی بر مداخله کوتاه (BI) برنامه ها، موانع در طول اعدام، و سازگاری های BI را بررسی می کرد، انجام شد. یافته ها: موانع اصلی مربوط به اجرای جلسات و ویژگی های کاربر از جمله سطح تحصیلات بود. در نتیجه، سازگاری های اصلی مربوط به افزایش تعداد جلسات، تغییر طول آنها و تغییر دنباله و همچنین مواد پیشنهادی در دست نوشته ها بود. نتیجه گیری: ما در مورد امکان سیستماتیک سازی سازگاری های انجام شده توسط متخصصان صحی به منظور ارزیابی اثر بخشی آنها بحث می کنیم.