Φόντο: Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η επαναλαμβανόμενη διακρανιακή μαγνητική διέγερση (rTMS) στον ραχιαία προμετωπιαίο φλοιό μπορεί να χρησιμεύσει ως πιθανή θεραπεία για τη διαταραχή χρήσης κοκαΐνης (CUD), η οποία παραμένει πρόβλημα δημόσιας υγείας που είναι ανθεκτική στη θεραπεία. Ο στόχος αυτής της πιλοτικής μελέτης ήταν να διερευνηθεί η επίδραση του rTMS στην αυτοδιαχείριση κοκαΐνης στο εργαστήριο. Στις συνεδρίες αυτοδιαχείρισης, οι συμμετέχοντες στο CUD επέλεξαν μεταξύ κοκαΐνης και εναλλακτικού ενισχυτή (χρήματα) προκειμένου να μετρήσουν άμεσα τη συμπεριφορά που αναζητά κοκαΐνη. Το rTMS παραδόθηκε με το πηνίο H7, το οποίο παρέχει διέγερση στον έσω προμετωπιαίο φλοιό (mPFC) και πρόσθιο φλοιό (ACC). Αυτές οι περιοχές του εγκεφάλου ήταν στοχευμένες με βάση προηγούμενες απεικονιστικές μελέτες που δείχνουν μεταβολές στην ενεργοποίηση και τη σύνδεσή τους στο CUD.

Μεθόδους: Εθελοντές με CUD εισήχθησαν σε μονάδα νοσηλείας για ολόκληρη τη μελέτη και ανατέθηκαν σε μία από τις τρεις ομάδες rTMS: υψηλή συχνότητα (10 Hz), χαμηλή συχνότητα (1 Hz) και απάτη. Έξι συμμετέχοντες συμπεριλήφθηκαν σε κάθε ομάδα και το rTMS παραδόθηκε τις καθημερινές για 3 εβδομάδες. Οι συνεδρίες αυτοδιαχείρισης κοκαΐνης πραγματοποιήθηκαν σε τρία χρονικά σημεία: κατά την έναρξη (pre-TMS, συνεδρία 1), μετά από 4 ημέρες rTMS (συνεδρία 2) και μετά από 13 ημέρες rTMS (συνεδρία 3). Κατά τη διάρκεια κάθε συνεδρίας αυτοδιαχείρισης, το μέτρο του αποτελέσματος ήταν ο αριθμός των επιλογών για την κοκαΐνη.

Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα έδειξαν μια σημαντική ομάδα κατά χρονική επίδραση (p = 0, 02), όπου οι επιλογές για κοκαΐνη μειώθηκαν μεταξύ των συνεδριών 2 και 3 στην ομάδα υψηλής συχνότητας. Δεν υπήρξε καμία επίδραση του rTMS στην αυτοδιαχείριση της κοκαΐνης στις ομάδες χαμηλής συχνότητας ή απάτης.

Συμπέρασμα: Λαμβάνονται στο πλαίσιο της υπάρχουσας βιβλιογραφίας, τα αποτελέσματα αυτά συμβάλλουν στα δεδομένα που δείχνουν ότι το rTMS υψηλής συχνότητας στον προμετωπιαίο φλοιό μπορεί να χρησιμεύσει ως πιθανή θεραπεία για CUD.