αφηρημένος

Φόντο: Οι συμπεριφορές υγείας που καπνίζουν, η επικίνδυνη κατανάλωση αλκοόλ, η ανεπαρκής σωματική δραστηριότητα και η κακή διατροφή αποτελούν τους κύριους παράγοντες για μη μεταδοτικές ασθένειες. Η ομαδοποίηση των συμπεριφορών κινδύνου είναι κοινή και αυξάνει τον κίνδυνο αυτών των ασθενειών. Παρά τα οφέλη για την υγεία, είναι δύσκολο να αλλάξουν οι συμπεριφορές υγείας. Οι ψυχοκοινωνικές παράγοντες θα μπορούσαν να διαδραματίσουν ρόλο στην αλλαγή της συμπεριφοράς στην υγεία, με έρευνες που δείχνουν σχέσεις μεταξύ δυσμενών ψυχοκοινωνικών παραγόντων και συμπεριφορών κινδύνου για την υγεία. Ωστόσο, πολλές μελέτες διερεύνησαν μόνο μία ή δύο συμπεριφορές υγείας κάθε φορά. Ως εκ τούτου, η παρούσα μελέτη αποσκοπούσε στη διερεύνηση συσχετισμών μεταξύ ενός ευρέος φάσματος ψυχοκοινωνικών παραγόντων και πολλαπλών συμπεριφορών κινδύνου για την υγεία σε έναν γενικό μεσήλικα πληθυσμό στη Σουηδία.

Μέθοδοι: Ένας διατομικός σχεδιασμός χρησιμοποιήθηκε για τη διερεύνηση ενός τυχαίου δείγματος από τον γενικό πληθυσμό της Σουηδίας (n = 1007, 45-69 ετών, 50% γυναίκες). Αναλύθηκαν στοιχεία ερωτηματολογίου σχετικά με τις συμπεριφορές υγείας (κάπνισμα, κατανάλωση αλκοόλ, σωματική δραστηριότητα και πρόσληψη φρούτων/λαχανικών) και ψυχοκοινωνικούς παράγοντες, με ψυχολογικούς και κοινωνικούς πόρους (κοινωνική ένταξη, συναισθηματική υποστήριξη, αντιληπτός έλεγχος, αυτοεκτίμηση, αίσθηση συνοχής και εμπιστοσύνης) και ψυχολογικούς παράγοντες κινδύνου (κυνισμός, ζωτική εξάντληση, απελπισία και καταθλιπτικότητα). Η υλικοτεχνική και τακτική υλικοτεχνική παλινδρόμηση χρησιμοποιήθηκε για την ανάλυση συσχετισμών μεταξύ ψυχοκοινωνικών παραγόντων και πολλαπλών (0-1, 2 ή 3-4) συμπεριφορών κινδύνου για την υγεία.

Αποτελέσματα: Συνολικά, το 50% του δείγματος είχε δύο συμπεριφορές κινδύνου για την υγεία και το 18% είχε τρεις συμπεριφορές κινδύνου για την υγεία. Μετά την προσαρμογή για την ηλικία, το φύλο, την εκπαίδευση, το καθεστώς απασχόλησης και το καθεστώς των μεταναστών, οκτώ στους δέκα ψυχοκοινωνικούς παράγοντες (εξαιρέσεις: κοινωνική ένταξη και αυτοεκτίμηση) παρουσίασαν σημαντικά ποσοστά αποδόσεων (ORs) προς τις αναμενόμενες κατευθύνσεις. τα χαμηλά επίπεδα ψυχοκοινωνικών πόρων και τα υψηλά επίπεδα ψυχοκοινωνικών παραγόντων κινδύνου συσχετίστηκαν με πολλαπλές συμπεριφορές κινδύνου. Οι ισχυρότερες συσχετίσεις με πολλαπλές συμπεριφορές κινδύνου παρατηρήθηκαν για ζωτική εξάντληση (προσαρμοσμένη (adj.) OR 1,28, διάστημα εμπιστοσύνης (CI) 1,11–1,46), καταθλιπτικότητα (adj. OR 1,32, CI 1,14–1,52) και εμπιστοσύνη (adj. OR 0,80, CI 0,70–0,91). Κατά τον έλεγχο όλων των ψυχοκοινωνικών παραγόντων στο ίδιο μοντέλο, μόνο η συσχέτιση με την εμπιστοσύνη παρέμεινε στατιστικά σημαντική (adj. OR 0,89, CI 0,73–1,00, p = 0,050). Οι συσχετισμοί με τις ατομικές συμπεριφορές υγείας ήταν λιγότεροι και διασκορπισμένοι, χωρίς κανένας ψυχοκοινωνικός παράγοντας να σχετίζεται και με τις τέσσερις συμπεριφορές.

Συμπεράσματα: Η εξέταση συσχετισμών μεταξύ ενός ευρέος φάσματος ψυχοκοινωνικών παραγόντων και πολλαπλών συμπεριφορών κινδύνου για την υγεία αποκάλυψε συνεπείς και σημαντικές συσχετίσεις για σχεδόν όλους τους ψυχοκοινωνικούς παράγοντες. Αυτές οι συσχετίσεις ήταν ισχυρότερες σε σύγκριση με τις συσχετίσεις με τις συμπεριφορές κινδύνου για την υγεία. Τα ευρήματά μας υποστηρίζουν τη σημασία της εξέτασης ψυχοκοινωνικών πτυχών σε παρεμβάσεις που αποσκοπούν στην αλλαγή της συμπεριφοράς στην υγεία, ειδικά για άτομα με πολλαπλές συμπεριφορές κινδύνου για την υγεία.