Αφηρημένος

Οι μετανάστες θεωρούνται ότι διατρέχουν κίνδυνο ψυχολογικής δυσφορίας και, ως εκ τούτου, συμμετοχής σε κατάχρηση ουσιών, λόγω ποικίλων παραγόντων πριν και μετά τη μετανάστευση. Επιπλέον, υπάρχει χαμηλότερη συμμετοχή στη θεραπεία, υψηλότερο ποσοστό εγκατάλειψης και λιγότερο συχνές νοσηλείες μεταξύ αυτής της ομάδας σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό. Υπάρχουν λίγες μελέτες σχετικά με την υποκειμενική κατανόηση της συν-εμφανιζόμενης διαταραχής χρήσης ουσιών (SUD) και της διαταραχής ψυχικής υγείας (MHD) μεταξύ των μεταναστών στη Νορβηγία. Αυτή η ποιοτική μελέτη έχει ως στόχο να διερευνήσει τις εμπειρίες θεραπείας των μεταναστών ανδρών που ζουν με συγκατοικούν SUD και MHD. Στο πλαίσιο μιας συνεργατικής προσέγγισης, πραγματοποιήθηκαν μεμονωμένες συνεντεύξεις με 10 άνδρες μεταναστευτικής καταγωγής, οι οποίοι ζούσαν με τους συν-συμβαίνοντες SUD και MHD, οι οποίοι είχαν θεραπευτικές εμπειρίες από τις νορβηγικές υπηρεσίες ψυχικής υγείας και εθισμού. Τα δεδομένα αναλύθηκαν χρησιμοποιώντας μια συστηματική συμπύκνωση κειμένου. Η ανάλυση απέδωσε 6 κατηγορίες όπου οι συμμετέχοντες περιέγραψαν τις θεραπευτικές τους εμπειρίες σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας και εθισμού στη Νορβηγία ως: έλλειψη σύνδεσης, έλλειψη εξατομικευμένης θεραπείας, στίγμα και διακρίσεις που εμποδίζουν την πρόσβαση στη θεραπεία, επαγγελματίες υγείας με πολυπολιτισμική ικανότητα, φροντίδα κατά τη διάρκεια και μετά τη θεραπεία και ευαισθητοποίηση και μείωση του στιγμαίου στιγμαίου. Ένα σημαντικό εύρημα ήταν η αναφορά από τους συμμετέχοντες της αξίας του να θεωρούνται και να αντιμετωπίζονται ως "άτομο" και όχι ως διάγνωσή τους, γεγονός που μπορεί να αυξήσει τη συμμετοχή στη θεραπεία. Ανέφεραν επίσης τη φροντίδα μετά τη φροντίδα ως σημαντικό παράγοντα για την πρόληψη της υποτροπής. Αυτή η μελέτη παρέχει μια ενισχυμένη κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι μετανάστες άνδρες που ζουν με συγκατοικούμενο SUD και MHD βίωσαν τη θεραπεία σε νορβηγικά περιβάλλοντα υγειονομικής περίθαλψης. Αυτές οι εμπειρίες μπορεί να προσθέσουν στις γνώσεις που απαιτούνται για τη βελτίωση της συμμετοχής στη θεραπεία.