Αφηρημένος

Στοχεύει

Υπάρχουν ασυνεπή στοιχεία σχετικά με τη σχέση της πρόσληψης αλκοόλ με την τυχαία κολπική μαρμαρυγή (AF), ιδίως σε χαμηλότερες δόσεις. Αξιολογήσαμε τη σχέση μεταξύ κατανάλωσης αλκοόλ, βιοδεικτών και af περιστατικών σε όλο το φάσμα της πρόσληψης αλκοόλ σε ευρωπαϊκές κοόρτες.

Μέθοδοι και αποτελέσματα

Σε μια κοόρτη με βάση την κοινότητα, ακολουθήσαμε 107 845 άτομα για τη συσχέτιση μεταξύ της κατανάλωσης αλκοόλ, συμπεριλαμβανομένων των τύπων αλκοόλ και ποτών, και των περιστατικών AF. Συλλέξαμε πληροφορίες σχετικά με τους κλασικούς καρδιαγγειακούς παράγοντες κινδύνου και την καρδιακή ανεπάρκεια (HF) και μετρήσαμε τους βιοδείκτες N-terminal προ-Β-τύπου natriuretic πεπτίδιο και υψηλής ευαισθησίας τροπονίνη Ι. Η διάμεση ηλικία των ατόμων ήταν 47,8 έτη, το 48,3% ήταν άνδρες. Η διάμεση κατανάλωση αλκοόλ ήταν 3 g/ημέρα. N = 5854 άτομα ανέπτυξαν AF (διάμεσος χρόνος παρακολούθησης: 13,9 έτη). Σε μια ανάλυση παλινδρόμησης Cox που στρωματοποιήθηκε από το φύλο και την κοόρτη, η κατανάλωση αλκοόλ δεν συνδέθηκε γραμμικά και θετικά με το περιστατικό AF. Ο λόγος κινδύνου για ένα ποτό (12 g) ανά ημέρα ήταν 1, 16, 95% CI 1, 11– 1, 22, P < 0, 001. Οι ενώσεις ήταν παρόμοιες σε όλους τους τύπους αλκοόλ. Αντίθετα, η κατανάλωση αλκοόλ σε χαμηλότερες δόσεις συσχετίστηκε με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης HF περιστατικού. Η συσχέτιση μεταξύ της κατανάλωσης αλκοόλ και του περιστατικού AF δεν εξηγήθηκε πλήρως ούτε από τις συγκεντρώσεις καρδιακών βιοδεικτών ούτε από την εμφάνιση HF.

Συμπεράσματα

Σε αντίθεση με άλλες καρδιαγγειακές παθήσεις όπως η HF, ακόμη και η μέτρια συνήθης πρόσληψη αλκοόλ 1,2 ποτών/ ημέρας συσχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο AF, ο οποίος πρέπει να εξεταστεί στην πρόληψη του AF.