ΠΕΡΊΛΗΨΗ

Στο Μεξικό, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ αποτελεί μία από τις κύριες προκλήσεις για τη δημόσια υγεία σε εθνική κλίμακα. Αν και υπάρχουν διάφορες στρατηγικές παρέμβασης που αποσκοπούν στην επιρροή αυτού του προβλήματος, υπάρχει επίσης ένα μεγάλο χάσμα όσον αφορά το κατά πόσον οι παρεμβάσεις αυτές αποτελούν αιτιώδη παράγοντα στην αλλαγή που παράγεται από τον καταναλωτή και στον τρόπο με τον οποίο συμβαίνει αυτή η αλλαγή μετά τη θεραπεία. Ένας τρόπος για να γνωρίσετε είναι να αξιολογήσετε τα αποτελέσματά της. Η θεραπεία με επίκεντρο τη λύση (SCD) είναι μια εναλλακτική λύση από εκείνες που χρησιμοποιούνται παραδοσιακά για τη θεραπεία της κατανάλωσης αλκοόλ. Τα αποτελέσματά τους έχουν τεκμηριωθεί σε διάφορες χώρες της Αμερικής και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, αλλά όχι στον ισπανικό πληθυσμό. Στόχος Να αξιολογηθούν τα αποτελέσματα της Θεραπείας με Επίκεντρο τη Λύση σε εξαρτώμενα από την αιθανόλη και να προσδιοριστούν οι διαφορές μεταξύ εκείνων που επιδίωξαν να τροποποιήσουν τα προβλήματα που σχετίζονται με την κατανάλωση αλκοόλ και εκείνων που προσπάθησαν να αλλάξουν τον τρόπο κατανάλωσης τους. Μέθοδος Δουλέψαμε με διαμήκη σχεδιασμό τύπου O1-X-O2, συγκριτικό, με συνέχεια έως και δώδεκα μήνες. Το δείγμα ενσωματώθηκε με 60 χρήστες αλκοόλ από 18 έως 50 ετών που πήγαν στο Κέντρο Βοήθειας στους Αλκοολικούς και τις Οικογένειές τους (CAAF) του Εθνικού Ινστιτούτου Ψυχιατρικής Ramón de la Fuente. Όλοι επιλέχθηκαν σκόπιμα, κατανάλωσαν αλκοόλ το προηγούμενο έτος, πληρούσαν τα κριτήρια DSM-IV για την εξάρτηση από το αλκοόλ και έδωσαν γραπτή συγκατάθεση κατόπιν ενημέρωσης. Το δείγμα χωρίστηκε σε 30 εξαρτώμενα από αιθανόλη που πήγαν στην CAAF αναζητώντας την τροποποίηση του επιπέδου κατανάλωσής τους και σε 30 εξαρτώμενα άτομα που σκόπευαν να τροποποιήσουν τα προβλήματα που σχετίζονται με την κατανάλωσή τους. Στην παρούσα έρευνα, τα αποτελέσματα της παρέμβασης καθορίστηκαν από το χρονικό διάστημα που πέρασε από τότε που ένας εξαρτώμενος παρακολούθησε την τελευταία συνεδρία θεραπείας μέχρι που παρουσίασε υποτροπή και συνέχισε με τα προβλήματα που σχετίζονται με την κατανάλωση αλκοόλ. Το ιστορικό κατανάλωσης οινοπνεύματος των ατόμων χαρακτηρίστηκε από το καταναλωτικό πρότυπο, το επίπεδο εξάρτησης, τον αριθμό των κριτηρίων DSM-IV, το ιστορικό θεραπείας, τα προβλήματα κατανάλωσης αλκοόλ στην οικογένεια προέλευσης σε δύο προηγούμενες γενιές και τα προβλήματα που σχετίζονται με την κατανάλωση αλκοόλ. Ο αριθμός των πρόσθετων συνεδριών, υπηρεσιών και θεραπειών θεωρήθηκε ως μεσολαβητής των αποτελεσμάτων της παρέμβασης. Αποτελέσματα του συνολικού δείγματος, το 78% ήταν παντρεμένοι. Το 38% είχε βασική εκπαίδευση. η μέση ηλικία ήταν 35,5 έτη· οι περισσότεροι ανήκαν σε χαμηλή κοινωνικοοικονομική κατάσταση· Το 39% ήταν καταναλωτές υψηλών προδιαγραφών. Το 43% ήταν σε σημαντικό επίπεδο εξάρτησης και το 70% είχε ιστορικό θεραπείας. Η ανάγκη για υψηλότερη θεραπεία καταγράφηκε σε οικογενειακά προβλήματα που σχετίζονται με την κατανάλωση αλκοόλ με 48%. Από το συνολικό δείγμα, το 63% παρακολούθησε από μία έως δύο συνεδρίες και οι υπόλοιπες παρακολούθησαν περισσότερες από δύο, με παρακολούθηση του 83% του δείγματος. Στην ανάλυση επιβίωσης, οι πρώτοι τέσσερις μήνες μετά τη θεραπεία προσδιορίστηκαν ως οι μήνες του υψηλότερου κινδύνου υποτροπής. Παρατηρήθηκε ότι η SCD είχε καλύτερα αποτελέσματα σε εξαρτώμενα άτομα που επιδίωκαν να τροποποιήσουν τα προβλήματα που σχετίζονται με την κατανάλωση αλκοόλ. Αυτά εντοπίστηκαν στα χαμηλότερα κοινωνικοοικονομικά επίπεδα και παρουσίασαν σημαντικό επίπεδο επιδείνωσης λόγω της κατανάλωσης αλκοόλ.