Αφηρημένος

Σημασία  Η ταχεία αύξηση των υπερβολικών δόσεων και των θανάτων που σχετίζονται με τα οπιοειδή έχει γίνει ανησυχία για τη δημόσια υγεία στις ΗΠΑ. Η χρήση συνταγογραφούμενων οπιοειδών σε έγκυες γυναίκες έχει αυξηθεί. αποτελέσματα από μελέτες τερατογένεσης παραμένουν αμφιλεγόμενα.

Αντικειμενικός  Αξιολόγηση της συσχέτισης μεταξύ της χρήσης οπιοειδών μητρικής συνταγής (εξαιρουμένων των διαταραχών χρήσης οπιοειδών) κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της συχνότητας εμφάνισης συγγενών δυσπλασιών.

Σχεδιασμός, Ρύθμιση και Συμμετέχοντες  Αυτή η αναδρομική μελέτη κοόρτης με βάση τον πληθυσμό αξιολόγησε τους συνδεδεμένους ισχυρισμούς της Rhode Island Medicaid και τα ζωτικά στατιστικά στοιχεία των ζωντανών γεννήσεων από την 1η Ιανουαρίου 2008 έως τις 31 Δεκεμβρίου 2016. Η ανάλυση δεδομένων πραγματοποιήθηκε από την 1η Μαΐου 2019 έως τις 31 Μαΐου 2020. Οι γυναίκες που είχαν μια ζωντανή γέννηση κατά τη διάρκεια της περιόδου μελέτης, αλλά κανένας καρκίνος ή διαταραχή χρήσης οπιοειδών, ακολουθήθηκαν από 3 μήνες πριν από την εγκυμοσύνη στο τέλος της εγκυμοσύνης.

Ανοίγματα  Τα δεδομένα σχετικά με τη συνταγογραφούμενη έκθεση της μητέρας σε οπιοειδή ελήφθησαν μέσω ισχυρισμών φαρμακείων και η έκθεση ορίστηκε ως χορήγηση τουλάχιστον 1 συνταγογραφούμενων οπιοειδών κατά τη διάρκεια του πρώτου, δεύτερου ή τρίτου τριμήνου.

Κύρια αποτελέσματα και μέτρα  Το πρωτογενές αποτέλεσμα ήταν συνολικά μείζονες ή μικρές συγγενείς δυσπλασίες, που ορίζονται ως 1 ή περισσότερες μείζονες ή μικρές συγγενείς δυσπλασίες. Τα δευτερογενή αποτελέσματα ορίστηκαν ως 10 ειδικές κατηγορίες συγγενών δυσπλασιών που ταξινομούνται με συστήματα οργάνων χρησιμοποιώντας κωδικούς διάγνωσης της Διεθνούς Ταξινόμησης Ασθενειών.

Αποτελέσματα  Από τις 12 424 εγκυμοσύνες, 891 μητέρες (7,2%) Συγκρίνοντας την έκθεση σε συνταγογραφούμενα οπιοειδή έναντι μη έκθεσης, δεν παρατηρήθηκε υπερβολικός κίνδυνος για σημαντικές γενετικές ανωμαλίες σε βρέφη με έκθεση σε οπιοειδή στο τρίμηνο 1 (προσαρμοσμένος σχετικός κίνδυνος [aRR], 1, 40, 95% CI, 0, 84-2, 34) και εντοπίστηκαν υψηλότεροι κίνδυνοι για συνολικές μικρές γενετικές ανωμαλίες στο τρίμηνο 3 (aRR, 1, 26, 95% CI, 1,04-1,53) και μικρές γενετικές ανωμαλίες στο μυοσκελετικό σύστημα στο τρίμηνο 2 (aRR, RR, 1,04-1,53) και μικρές γενετικές ανωμαλίες στο μυοσκελετικό σύστημα στο τρίμηνο 2 (aRR, RR, 1,04-1,53) και μικρές γενετικές ανωμαλίες στο μυοσκελετικό σύστημα στο τρίμηνο 2 (aRR, RR, 1,05% CI, 1,04-1,53) και μικρές γενετικές ανωμαλίες στο μυοσκελετικό σύστημα στο τρίμηνο 2 (aRR, RR, 1,04-1,53) και μικρές γενετικές ανωμαλίες στο μυοσκελετικό σύστημα στο τρίμηνο 2 (aRR, RR, 1.04-1.53) και μικρές γενετικές ανωμαλίες στο μυοσκελετικό σύστημα στο τρίμηνο 2 (aRR, RR, 1.04-1.53) και μικρές γενετικές ανωμαλίες στο μυοσκελετικό σύστημα στο τρίμηνο 2 (aRR, RR, 1.04-1.53) και μικρές γενετικές ανωμαλίες στο μυοσκελετικό σύστημα στο τρίμηνο 2 (aRR, RR, 1.04-1.53 1.50; 95% CI, 1,10-2,03) και τρίμηνο 3 (aRR, 1,65, 95% CI, 1,23-2,22). Εντοπίστηκαν επίσης σημαντικές αποκρίσεις δόσης σε επιλεγμένες μικρές δυσπλασίες και επιδράσεις συγκεκριμένων οπιοειδών. Η υδροκοδόνη στο τρίμηνο 2 (aRR, 3,01, 95% CI, 1,80-5,03) και η οξυκωδόνη στο τρίμηνο 3 (aRR, 2, 43, 95% CI, 1, 37- 4, 02) συσχετίστηκαν με πλαγιοκεφαλία, πολυδακτύλιο και άλλες καθορισμένες συγγενείς παραμορφώσεις του ισχίου.

Συμπεράσματα και συνάφεια  Τα ευρήματα αυτής της μελέτης υποδεικνύουν υψηλότερο κίνδυνο μικρών συγγενών δυσπλασιών που σχετίζονται με τη χρήση προγεννητικών συνταγογραφούμενων οπιοειδών στο τρίμηνο 3, το οποίο φαίνεται να εξαρτάται από τη δόση. Απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να διαπιστωθεί η αιτιώδης συνάφεια και να διερευνηθεί η φυσιολογική ευλογοφάνεια της ένωσης.