Αφηρημένος

Η χρήση ουσιών αποτελεί σημαντική αιτία αναπηρίας παγκοσμίως. Αυτό έχει αναγνωριστεί στους πρόσφατους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης (SDGs) των Ηνωμένων Εθνών, στους οποίους η κάλυψη θεραπείας για διαταραχές χρήσης ουσιών προσδιορίζεται ως ένας από τους δείκτες. Δεν έχουν υπάρξει εκτιμήσεις αυτής της κάλυψης θεραπείας σε διακρατικό επίπεδο, καθιστώντας δύσκολο να γνωρίζουμε ποια είναι η βασική γραμμή για αυτόν τον στόχο SDG. Εδώ αναφέρουμε δεδομένα από τις Παγκόσμιες Έρευνες Ψυχικής Υγείας (WMHS) του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), με βάση αντιπροσωπευτικές κοινοτικές έρευνες νοικοκυριών σε 26 χώρες. Αξιολογήσαμε τον 12μηνο επιπολασμό των διαταραχών χρήσης ουσιών (κατάχρηση αλκοόλ ή ναρκωτικών/εξάρτηση). το ποσοστό των ατόμων με αυτές τις διαταραχές που γνώριζαν ότι χρειάζονταν θεραπεία και επιθυμούσαν να λάβουν φροντίδα· το ποσοστό των ατόμων που αναζητούν φροντίδα και την έλαβαν· και το ποσοστό αυτής της θεραπείας που πληρούσε τα ελάχιστα πρότυπα για την ποιότητα της θεραπείας («ελάχιστα επαρκής θεραπεία»).

Μεταξύ των 70.880 συμμετεχόντων, το 2,6% πληρούσε τα κριτήρια 12 μηνών για διαταραχές χρήσης ουσιών. ο επιπολασμός ήταν υψηλότερος στο ανώτερο μεσαίο εισόδημα (3,3%) από ό,τι στις χώρες υψηλού εισοδήματος (2,6%) και χαμηλού/κατώτερου μεσαίου εισοδήματος (2,0%). Συνολικά, το 39,1% των ατόμων με διαταραχές χρήσης ουσιών 12 μηνών αναγνώρισε ανάγκη θεραπείας. Αυτή η αναγνώριση ήταν πιο συχνή σε χώρες υψηλού εισοδήματος (43,1%) από ό,τι σε χώρες ανώτερου μεσαίου (35,6%) και χαμηλού/κατώτερου μεσαίου εισοδήματος (31,5%). Μεταξύ εκείνων που αναγνώρισαν την ανάγκη θεραπείας, το 61,3% πραγματοποίησε τουλάχιστον μία επίσκεψη σε πάροχο υπηρεσιών και το 29,5% των τελευταίων έλαβαν ελάχιστα επαρκή έκθεση σε θεραπεία (35,3% σε υψηλό, 20,3% σε ανώτερα μεσαία και 8,6% σε χώρες χαμηλού / χαμηλότερου μεσαίου εισοδήματος). Συνολικά, μόνο το 7,1% των ατόμων με διαταραχές χρήσης ουσιών κατά το παρελθόν έτος έλαβαν ελάχιστα επαρκή θεραπεία: το 10,3% στο υψηλό εισόδημα, το 4,3% στο ανώτερο μεσαίο εισόδημα και το 1,0% στις χώρες χαμηλού/χαμηλότερου μεσαίου εισοδήματος.

Αυτά τα δεδομένα υποδηλώνουν ότι μόνο μια μικρή μειονότητα ατόμων με διαταραχές χρήσης ουσιών λαμβάνουν έστω και ελάχιστα επαρκή θεραπεία. Εμπλέκονται τουλάχιστον τρία εμπόδια: ευαισθητοποίηση/αντιληπτή ανάγκη θεραπείας, πρόσβαση στη θεραπεία μόλις αναγνωριστεί μια ανάγκη και συμμόρφωση (τόσο από την πλευρά του παρόχου όσο και από την πλευρά του πελάτη) για την εξασφάλιση κατάλληλης θεραπείας. Σε καθένα από αυτά τα τρία εμπόδια είναι πιθανό να εμπλέκονται διάφοροι παράγοντες, οι οποίοι πρέπει να αντιμετωπιστούν για τη βελτίωση της θεραπευτικής κάλυψης των διαταραχών χρήσης ουσιών. Αυτά τα δεδομένα παρέχουν μια βάση για την παγκόσμια παρακολούθηση της προόδου της κάλυψης της θεραπείας για αυτές τις διαταραχές ως δείκτη στο πλαίσιο των ΣΒΑ.