Αφηρημένος

Πολλές θεωρία ισχυρίζονται ότι η σεξουαλική οικειότητα διατηρεί την ψυχική υγεία. Οι πειραματικές δοκιμές αυτής της θεωρίας παραμένουν σπάνιες και δεν έχουν παράσχει αδιάσειστα στοιχεία επειδή οι ηθικοί, πρακτικοί και πολιτιστικοί περιορισμοί προκαταλήψεις δείγματα και αποτελέσματα. Ως εκ τούτου, μια επιδημιολογική προσέγγιση θα φαινόταν υποδεικνυόμενη δεδομένης της αυστηρότητας που φέρνει η πειθαρχία στην οιονεί πειραματική έρευνα. Για λόγους που παραμένουν ασαφείς, ωστόσο, ο επιδημιολόγος έχει αγνοήσει σε μεγάλο βαθμό μια τέτοια θεωρία παρά την ευλογοφάνεια των διαδικασιών που εμπλέκονται, οι οποίες δημιουργούν, για παράδειγμα, ευτυχία, συναισθήματα ανήκειν και αυτοεκτίμηση και προστασία από την κατάθλιψη. Χρησιμοποιούμε ένα σχέδιο πρόθεσης θεραπείας, που εφαρμόζεται μέσω διακοπτμένων μεθόδων χρονοσειράς, για να δοκιμάσουμε την υπόθεση ότι η μηνιαία επίπτωση αυτοκτονίας, μια κοινωνικά σημαντική περιφερική μέτρηση της ψυχικής υγείας σε έναν πληθυσμό, μειώθηκε μεταξύ των Σουηδών ανδρών ηλικίας 50-59 ετών μετά τον Ιούλιο του 2013, όταν σταμάτησαν τα δικαιώματα ευρεσιτεχνίας στη σιλδεναφίλη (δηλ. Βιάγκρα), οι τιμές μειώθηκαν και η χρήση της αυξήθηκε δραματικά. Η δοκιμή χρησιμοποιεί 102 προ και 18 μήνες μετά την πτώση των τιμών. 65 λιγότερες αυτοκτονίες από τις αναμενόμενες σημειώθηκαν μεταξύ ανδρών ηλικίας 50-59 ετών κατά τη διάρκεια των δοκιμαστικών μηνών μετά τη μείωση των τιμών της σιλδεναφίλης. Τα ευρήματά μας δεν θα μπορούσαν να προκύψουν από κοινές τάσεις ή εποχικότητα, προκατειλημμένα δείγματα ή αντίστροφη αιτιώδη συνάφεια. Τα αποτελέσματά μας θα εμφανίζονταν τυχαία λιγότερες από μία φορά σε 10.000 πειράματα. Τα ευρήματά μας ευθυγραμμίζονται με τη θεωρία που δείχνει ότι η σεξουαλική οικειότητα ενισχύει την ψυχική υγεία. Η χρήση της αυτοκτονίας ως περιφερικού μέτρου ψυχικής υγείας συνεπάγεται περαιτέρω ότι ο προγραμματισμός για τη δημόσια υγεία που αποσκοπεί στην αντιμετώπιση των κινητήρων αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς θα πρέπει να μειώσει τα εμπόδια στην οικειότητα στους μεσήλικες πληθυσμούς.