Σε απάντηση στον ανησυχητικό αριθμό θανάτων που σχετίζονται με τα οπιοειδή στις ΗΠΑ, υπήρξε μια πρόσφατη εστίαση στις τάσεις συνταγογράφησης οπιοειδών, η οποία έδειξε αύξηση της οπιοειδούς μεταξύ των ασθενών που συνταγογραφούνται μακροχρόνια θεραπεία με οπιοειδή. Ωστόσο, υπήρξε επίσης αύξηση της θνησιμότητας που σχετίζεται με τα οπιοειδή.

Αυτό το άρθρο εξετάζει τη σχέση μεταξύ της μείωσης της δόσης των οπιοειδών μεταξύ των ασθενών στους ασθενείς που συνταγογραφούνται σταθερά, μακροπρόθεσμα, οπιοειδή υψηλότερης δόσης και των ποσοστών υπερδοσολογίας και κρίσης ψυχικής υγείας.

Κατά την εξέταση 114.000 ασθενών στους οποίους είχε συνταγογραφηθεί «σταθερές, υψηλές δόσεις οπιοειδών», οι ερευνητές εντόπισαν πάνω από 29.000 ασθενείς των οποίων οι δόσεις μειώθηκαν στη συνέχεια κατά 15 τοις εκατό ή περισσότερο. Τα αρχεία αυτών των ασθενών αναλύθηκαν στη συνέχεια για να προσδιοριστούν "συμβάντα υπερβολικής δόσης ή απόσυρσης" και "συμβάντα κρίσης ψυχικής υγείας", συμπεριλαμβανομένης της κατάθλιψης ή του άγχους και των προσπαθειών αυτοκτονίας, κατά τη διάρκεια περιόδων παρακολούθησης έως και ενός έτους.

Τα ευρήματα της μελέτης δείχνουν:

• Οι περίοδοι μετά τη μετάδοση συσχετίστηκαν με υψηλότερα ποσοστά συμβάντων υπερδοσολογίας σε σύγκριση με
• Οι περίοδοι μετά την ταύτα συσχετίστηκαν με υψηλότερα ποσοστά συμβάντων κρίσης ψυχικής υγείας σε σύγκριση με

Αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι μεταξύ των ασθενών στους ασθενείς που συνταγογραφήθηκαν σταθερή, μακροχρόνια, υψηλότερης δόσης θεραπεία με οπιοειδή, τα μειούμενα συμβάματα συσχετίστηκαν σημαντικά με αυξημένο κίνδυνο υπερδοσολογίας και κρίσης ψυχικής υγείας.

Οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι "οι κλινικοί γιατροί και οι ασθενείς πρέπει να σταθμίζουν προσεκτικά τους κινδύνους και τα οφέλη τόσο της συνέχισης των οπιοειδών όσο και της μείωσης των αποφάσεων σχετικά με τη συνεχιζόμενη θεραπεία με οπιοειδή".