آبستره

مصرف مواد یکی از علل عمده ناتوانی در سطح جهان است. این امر در اهداف اخیر توسعه پایدار سازمان ملل متحد (SDGs) به رسمیت شناخته شده است، که در آن پوشش درمانی برای اختلالات مصرف مواد به عنوان یکی از شاخص ها شناخته شده است. هیچ تخمینی از این پوشش درمانی در سطح ملی وجود ندارد، و این کار را دشوار می کند که بدانیم خط اصلی برای آن هدف SDG چه چیزی است. در اینجا ما داده های سازمان بهداشت جهانی را بر اساس نظرسنجی های خانوارهای جامعه نماینده در 26 کشور گزارش می کنیم. ما 12 ماه از اختلالات مصرف مواد (سوء مصرف الکل یا مواد مخدر / وابستگی) ارزیابی; نسبت افراد مبتلا به این اختلالات که آگاه بودند که آنها نیاز به درمان و که مایل به دریافت مراقبت; نسبت کسانی که به دنبال مراقبت که آن را دریافت کرد; و نسبت چنین درمانی که استانداردهای حداقلی برای کیفیت درمان ("درمان حداقل کافی") را داشت.

از میان 70880 شرکت کننده، 2.6 درصد معیارهای 12 ماهه برای اختلالات مصرف مواد را داشتند؛ این میزان در درآمد متوسط بالا (3/3 درصد) بیشتر از کشورهای با درآمد بالا (6/2 درصد) و درآمد متوسط پایین/پایین تر (0/2 درصد) بود. به طور کلی، 39.1 درصد از کسانی که مبتلا به اختلالات مصرف مواد 12 ماهه به رسمیت شناخته شده نیاز به درمان؛ این شناخت در کشورهای با درآمد بالا (1/43 درصد) شایع تر از کشورهای بالای متوسط (6/35 درصد) و درآمد متوسط پایین/پایین (5/31 درصد) بود. در میان کسانی که به رسمیت شناخته شده نیاز به درمان، 61.3٪ ساخته شده حداقل یک بازدید به ارائه دهنده خدمات، و 29.5٪ از دومی دریافت قرار گرفتن در معرض درمان حداقل کافی (35.3٪ در بالا، 20.3٪ در بالا متوسط، و 8.6٪ در کشورهای با درآمد پایین / پایین متوسط). در مجموع، تنها 1/7 درصد از کسانی که اختلالات مصرف مواد در سال گذشته داشتند، حداقل درمان کافی دریافت کردند: 3/10 درصد درآمد بالا، 3/4 درصد درآمد متوسط بالا و 0/1 درصد در کشورهای با درآمد پایین/پایین متوسط.

این داده ها نشان می دهد که تنها اقلیت کوچکی از افراد مبتلا به اختلالات مصرف مواد دریافت درمان حتی حداقل کافی است. حداقل سه مانع درگیر هستند: آگاهی / درک نیاز به درمان، دسترسی به درمان یک بار نیاز به رسمیت شناخته شده است، و انطباق (از طرف هر دو ارائه دهنده و مشتری) برای به دست آوردن درمان کافی است. عوامل مختلف به احتمال زیاد در هر یک از این سه مانع درگیر, که همه آنها نیاز به پرداختن به بهبود پوشش درمان اختلالات مصرف مواد. این داده ها یک پایه برای نظارت جهانی از پیشرفت پوشش درمان برای این اختلالات به عنوان یک شاخص در SDGs فراهم می کند.