مصرف حشیش مادر و پدر در دوران بارداری و خطر ابتلا به علائم روان پریشی در فرزندان
آبستره
سابقه و هدف
استفاده از حشیش بارها با علائم روان پریشی همراه بوده است، با خطرات مداوم فراتر از اثرات مستقیم کانابینویدهای خارجی. با این حال، هنوز معلوم نیست که آیا استفاده از حشیش در دوران بارداری یک عامل خطر ایجادی برای علائم روان پریشی در فرزندان است، یا اینکه این رابطه توسط عوامل اتیولوژیک مشترک، مانند آسیب پذیری های ژنتیکی و زیست محیطی توضیح داده می شود. برای رسیدگی به این سوال به طرح های مطالعه ابتکاری بیشتری نیاز است. در اینجا، ما اثرات نامطلوب قرار گرفتن در معرض حشیش در دوران بارداری بر علائم روان پریشی در فرزندان پیش از نوجوانان را مورد بررسی قرار داد. چنین روشی به ناباروری باعثی کمک می کند زیرا می توان بین انجمن های مشاهده شده مصرف حشیش مادری در دوران بارداری و خطر ابتلا به علائم روان پریشی در فرزندان مقایسه کرد. اگر ارتباط بین استفاده از حشیش و علائم روان پریشی باعثی باشد، قرار گرفتن در معرض حشیش در اوایل ادرار به طور بالقوه می تواند بر توسعه عصبی تاثیر می گذارد و از این رو، به بیماری زا بودن پدیده های روان پریشی در کودکانی که هنوز از خود حشیش استفاده نکرده اند، کمک می کند.
روش ها
این مطالعه با استفاده از داده های نسل تحقیق مطالعه، یک گروه تولد جمعیت مبتنی بر آینده نگر از روتردام، هلند است. در صورتی که داده های مربوط به مصرف حشیش مادر در دوران بارداری علائم روان پریشی فرزندان در سن ده سالگی در دسترس باشد، شرکت کنندگان در این مطالعه شرکت کردند (3692 نفر). برای تعیین قرار گرفتن در معرض حشیش، ما از خود گزارش های مادری آینده نگر در دوران بارداری و سطح سوخت و ساز حشیش از عصبی استفاده می شود. استفاده از حشیش پدری در دوران بارداری از طریق گزارش مادر به دست آمده است. در سن ده سالگی، کودکان در مورد علائم روان پریشی مورد بازجویی قرار گرفت. برای بررسی اینکه آیا استفاده از حشیش مادری و پدری با علائم روان پریشی فرزندان همراه است یا نه، عقب گرد لوژستیکی معمولی انجام شد. در یک تجزیه و تحلیل ثانویه، تمایز بین استفاده از حشیش مادر به طور انحصاری قبل از ادامه استفاده از حشیش مادر در دوران بارداری ساخته شده است. تمام مدل ها برای کوواریات هایی که قبلاً با استفاده از حشیش در این گروه همراه بودند، تنظیم شدند.
نتایج
مصرف حشیش مادر با افزایش خطر ابتلا به علائم روان پریشی در فرزندان آنها همراه بود (n = 183, ORadjusted=1.38 [95٪ CI 1.03–1.85]). تخمین ها برای استفاده از حشیش به طور انحصاری قبل از بارداری در مقابل ادامه حشیش در دوران بارداری قابل مقایسه بود (استفاده از حشیش قبل از بارداری: n = 98، ORadjusted=1.39 [95٪ CI 0.94–2.06]; ادامه استفاده از حشیش در دوران بارداری: n = 85, ORadjusted=1.37 [95٪ CI 0.90–2.08]). مصرف حشیش پدری به طور معنی داری با علائم روان پریشی فرزندان همراه بود (297 نفر، ORadjusted=1.44 [95٪ CI 1.14–1.82]).
بحث و گفتگو
با استفاده از داده های یک گروه بزرگ تولد مبتنی بر جمعیت، ما نشان داد که استفاده از حشیش مادری و پدری هر کدام با علائم روان پریشی فرزندان در سن ده سالگی همراه بود، و قبل از دوره خطر شروع استفاده از حشیش نوجوان. قابل توجه، تخمین ها برای استفاده از حشیش مادر به طور انحصاری قبل از بارداری در مقابل ادامه استفاده از حشیش در دوران بارداری مشابه بود. علاوه بر این، تخمین ها برای استفاده از حشیش مادر در مقابل پدری در دوران بارداری قابل مقایسه بود. این نشان می دهد که ریشه های مشترک، به جای مکانیسم های تنها باعثی در خارج از ادرار، زمینه ارتباط بین استفاده از حشیش والدین و علائم روان پریشی فرزندان، ریگ زدن نور بالقوه جدید در مسیر علتی مورد بحث از استفاده از حشیش به روان پریشی است. یافته های ما نشان می دهد که غربالگری تشخیصی و اقدامات پیشگیرانه باید برای جوانان در معرض خطر بیماری های روانی شدید سازگار شود و این برنامه ها باید رویکردی متمرکز بر خانواده ارائه دهند.
