ΑΦΗΡΗΜΈΝΟΣ

Αντικειμενικός

Σύγκριση του κινδύνου θνησιμότητας από όλες τις αιτίες και την υπερβολική δόση σε άτομα με εξάρτηση από οπιοειδή κατά τη διάρκεια και μετά τη θεραπεία υποκατάστασης με μεθαδόνη ή βουπρενορφίνη και χαρακτηρισμός των τάσεων όσον αφορά τον κίνδυνο θνησιμότητας μετά την έναρξη και τη διακοπή της θεραπείας.

Σχεδιάζω

Συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση.

Προελεύσεις δεδομένων

Medline, Embase, PsycINFO και ΛΙΛΑΚΕΣ έως τον Σεπτέμβριο του 2016.

Επιλογή Μελέτης

Προοπτικές ή αναδρομικές μελέτες κοόρτης σε άτομα με εξάρτηση από οπιοειδή που ανέφεραν θανάτους από όλους τους
αιτίες ή υπερδοσολογία κατά τις περιόδους παρακολούθησης εντός και εκτός της θεραπείας υποκατάστασης οπιοειδών με μεθαδόνη ή
βουπρενορφίνη.

Εξαγωγή και σύνθεση δεδομένων

Δύο ανεξάρτητοι αξιολογητές πραγματοποίησαν εξαγωγή δεδομένων και αξιολόγησαν την ποιότητα της μελέτης. Ποσοστά θνησιμότητας εντός και εκτός
της θεραπείας συνδυάστηκαν από κοινού σε κοόρτεις μεθαδόνης ή βουπρενορφίνης χρησιμοποιώντας μετα-ανάλυση πολλαπλών μεταβλητών τυχαίων επιδράσεων.

Αποτελέσματα

Υπήρχαν 19 επιλέξιμες κοόρτεις, μετά από 122.885 άτομα που έλαβαν θεραπεία με μεθαδόνη σε διάστημα 1,3 - 13,9 ετών και 15.831 άτομα που έλαβαν θεραπεία με βουπρενορφίνη σε διάστημα 1,1 - 4,5 ετών. Συγκεντρωτικά ποσοστά θνησιμότητας από όλες τις αιτίες ήταν 11,3 και 36,1 ανά 1.000 άτομα έτη εντός και εκτός της θεραπείας με μεθαδόνη (μη προσαρμοσμένος λόγος ποσοστού εξόδου προς in 3,20, 95% διάστημα εμπιστοσύνης 2,65 έως 3,86) και μειώθηκε σε 4,3 και 9,5 εντός και εκτός της θεραπείας με βουπρενορφίνη (2,20, 1,34 έως 3,61).

Στην ανάλυση συγκεντρωτικών τάσεων, η θνησιμότητα από όλες τις αιτίες μειώθηκε απότομα κατά τις πρώτες τέσσερις εβδομάδες της θεραπείας με μεθαδόνη και μειώθηκε σταδιακά δύο εβδομάδες μετά την έξοδο από τη θεραπεία. Η θνησιμότητα από όλες τις αιτίες παρέμεινε σταθερή κατά τη διάρκεια της επαγωγής και του υπολειπόμενου χρόνου στη θεραπεία με βουπρενορφίνη. Η θνησιμότητα από υπερδοσολογία εξελίχθηκε ομοίως, με συγκεντρωτικά ποσοστά θνησιμότητας από υπερβολική δόση 2,6 και 12,7 ανά 1.000 άτομα έτη εντός και εκτός της θεραπείας με μεθαδόνη (μη προσαρμοσμένο ποσοστό out-to-in 4,80, 2,90 έως 7,96) και 1,4 και 4,6 εντός και εκτός της θεραπείας με βουπρενορφίνη.

Συμπεράσματα

Η διατήρηση στη θεραπεία με μεθαδόνη και βουπρενορφίνη συνδέεται με σημαντικές μειώσεις του κινδύνου για όλες τις αιτίες και θνησιμότητα από υπερβολική δόση σε άτομα που εξαρτώνται από οπιοειδή. Η φάση της επαγωγής στη θεραπεία με μεθαδόνη και ο χρόνος αμέσως μετά την έξοδο από τη θεραπεία και με τα δύο φάρμακα αποτελούν περιόδους ιδιαίτερα αυξημένου κινδύνου θνησιμότητας, οι οποίες θα πρέπει να αντιμετωπίζονται τόσο με δημόσια υγεία όσο και με κλινικές στρατηγικές για τον μετριασμό αυτού του κινδύνου. Τα ευρήματα αυτά είναι δυνητικά σημαντικά, αλλά πρέπει να διεξαχθεί περαιτέρω έρευνα για να ληφθεί δεόντως υπόψη η πιθανή σύγχυση και η μεροληψία της επιλογής στις συγκρίσεις του κινδύνου θνησιμότητας μεταξύ θεραπειών υποκατάστασης οπιοειδών, καθώς και καθ' όλη τη διάρκεια των περιόδων εντός και εκτός κάθε θεραπείας.