Αφηρημένος

Τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές έχουν τεκμηριώσει την αποτελεσματικότητα της ναλτρεξόνης για τη μείωση της ποσότητας κατανάλωσης αλκοόλ και τη συχνότητα υποτροπής σε βαριά κατανάλωση αλκοόλ. Για την αξιολόγηση των πιθανών μηχανισμών θεραπείας, ανθρώπινες εργαστηριακές μελέτες έχουν εξετάσει τις επιδράσεις της ναλτρεξόνης στις αποκρίσεις στο αλκοόλ και την αυτοχορήγηση κατά τη διάρκεια βραχυπρόθεσμων πρωτοκόλλων φαρμακευτικής αγωγής. Τα αποτελέσματα αυτών των μελετών είναι ασυνεπή και δεν έχουν ακόμη εξεταστεί συνολικά.

Αυτή η μετα-ανάλυση είχε ως στόχο να ποσοτικοποιήσει τις επιδράσεις της ναλτρεξόνης στην αυτοδιαχείριση και την επιθυμία για αλκοόλ στο πλαίσιο εργαστηριακών δοκιμών ελεγχόμενων με εικονικό φάρμακο σε ανθρώπους. Εξετάστηκαν επίσης πιθανοί συντονιστές των επιδράσεων της φαρμακευτικής αγωγής. Οι μετα-αναλύσεις της αυτοδιαχείρισης του αλκοόλ (k = 9, N = 490) και της επιθυμίας (k = 16, N = 748) επιβεβαίωσαν ότι, υπό ελεγχόμενες πειραματικές συνθήκες, η ναλτρεξόνη μειώνει την ποσότητα κατανάλωσης (Hedges' g = −.277, SE = .074, 95 τοις εκατό CI = −.421, −.133, p < .001) και το μέγεθος της αυτοαναφερόμενης λαχτάρας (g = −.286, SE = .066, 95% CI = −.416, −.156, p  < .001) σε σχέση με το εικονικό φάρμακο. Οι αναλύσεις υποομάδων και μετριοπάθειας δεν βρήκαν ενδείξεις ότι τα μεγέθη των επιδράσεων διέφεραν ανάλογα με τον πληθυσμό της μελέτης (εξαρτώμενοι έναντι των μη εξαρτημένων ποτών), το εργαστηριακό παράδειγμα ή τη διάρκεια της έκθεσης σε φάρμακα.

Αυτά τα αποτελέσματα τεκμηριώνουν προηγούμενα στοιχεία για μειώσεις στην επιθυμία και την κατανάλωση σε επίπεδο συμβάντος ως πιθανοί μεσολαβητές θεραπείας, καθορίζοντας επίσης τα μεγέθη επίδρασης για την ενημέρωση μελλοντικών εργαστηριακών δοκιμών σε ανθρώπους. Από κλινική άποψη, αυτά τα αποτελέσματα μπορεί να παρέχουν πρόσθετες ενδείξεις σχετικά με την αποτελεσματικότητα της ναλτρεξόνης στο πλαίσιο οξέων ή υποξείων δοσολογικών σχημάτων.