Ο υποδοχέας κανναβινοειδών 1 συνδέεται με τους υποδοχείς NMDA για την παραγωγή γλουταμινεργικής υπολειτουργίας: Επιπτώσεις στην ψύχωση και τη σχιζοφρένεια

Το ενδοκανναβινοειδές σύστημα είναι ευρέως διαδεδομένο σε όλο το κεντρικό νευρικό σύστημα και ο υποδοχέας τύπου 1 (CB1) διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στην πρόληψη της νευροτοξικότητας που προκαλείται από την ενεργοποίηση των υποδοχέων γλουταμινικού N-methyl-D-ασπαρτικού (NMDARs). Πράγματι, είναι η δραστηριότητα των ίδιων των NMDARs που παρέχει τις απαιτήσεις για τα ενδογενή κανναβινοειδή προκειμένου να ελέγξουν τα ρεύματα ασβεστίου τους. Επομένως, ένας φυσιολογικός ρόλος αυτού του συστήματος είναι να διατηρεί τη δραστηριότητα του NMDAR εντός ασφαλών ορίων, προστατεύοντας έτσι τα νευρικά κύτταρα από διεγερτοτοξικότητα. Έτσι, τα κανναβινοειδή μπορεί να είναι σε θέση να ελέγχουν τις νευρικές δυσλειτουργίες που σχετίζονται με την υπερενεργοποίηση του NMDAR. Ωστόσο, τα σημαντικότερα εμπόδια στη θεραπευτική χρήση αυτών των ενώσεων είναι οι ψυχοτρόπες επιδράσεις τους και η αρνητική επίδραση στη γνωστική απόδοση. Μελέτες σε ανθρώπους έχουν δείξει ότι η κατάχρηση καπνιστής κάνναβης μπορεί να προωθήσει την ψύχωση και ακόμη και περιστασιακά να επισπεύσει τα συμπτώματα της σχιζοφρένειας, αν και η τελευταία φαίνεται να απαιτεί προηγούμενη ευπάθεια στο άτομο. Είναι πιθανό τα κανναβινοειδή να προκαλούν ψύχωση/σχιζοφρένεια αντανακλώντας έναν μηχανισμό κοινό στη νευροπροστασία: τη μείωση της δραστηριότητας του NMDAR. Τα κανναβινοειδή προτείνεται να παράγουν τέτοιο αποτέλεσμα μειώνοντας την προ-συναπτική απελευθέρωση γλουταμινικού οξέος ή παρεμβαίνοντας στις μετασυναπτικές οδούς σηματοδότησης που ρυθμίζονται από το NMDAR. Η αποτελεσματικότητα αυτού του ελέγχου απαιτεί από το ενδοκανναβινοειδές σύστημα να εφαρμόσει την αρνητική του επίδραση με τρόπο ανάλογο με την ισχύ της σηματοδότησης NMDAR. Έτσι, τα κανναβινοειδή που δρουν σε λάθος χρόνο ή ασκούν ακατάλληλη επίδραση στους υποδοχείς τους μπορεί να προκαλέσουν υπολειτουργία του NMDAR. Ο σκοπός της παρούσας ανασκόπησης είναι να επιστήσει την προσοχή του αναγνώστη στην πρόσφατα περιγραφείσα λειτουργική και φυσική συσχέτιση CB1–NMDAR, η οποία μπορεί να αποσαφηνίσει το σενάριο που απαιτείται για τον γρήγορο και αποτελεσματικό έλεγχο της δραστηριότητας του NMDAR. Θα περιγραφεί εάν οι μεταβολές σε αυτούς τους μηχανισμούς μπορεί να αυξήσουν την υπολειτουργία του NMDAR που οδηγεί σε ευπάθεια στη σχιζοφρένεια.