استفاده از بنزودیازپین های غیر تجویز شده و/یا آمفتامین ها بی ثباتی درمان در درمان نگهداری مواد مخدر را پیش بینی می کند
مقدمه: درمان نگهداری از مواد مخدر یک مداخله طولانی مدت با هدف ثبات و کاهش خطر برای بیماران است. هدف این پروژه تخمین میزان ترک تحصیل یک ساله از OMT و بررسی عوامل مرتبط با ترک تحصیل از OMT است.
روش بررسی: 14 کلینیک OMT 174 بیمار را که بین سال های 2012 تا 5 در ناروی وارد OMT شده بودند، استخدام کردند و داده های مربوط به مصرف مواد، شدت اعتیاد، سلامت روانی، خودکنترلی و کیفیت زندگی را ارائه کردند. یک سال پس از شمولیت، نگهداری درمان برقرار شد. عقب لوژستیکی اجرا شد تا مشخص شود کدام متغیر پایه (با روابط دو متغیره قابل توجه) احتمال ترک تحصیل بیماران را در عرض یک سال افزایش داده است.
يافته ها: 131 نفر (75 درصد) به مدت يک سال به طور مداوم تحت درمان بودند، در حالی که 43 نفر (25 درصد) از درمان خارج شده و دوباره وارد شده بودند. گزارش بنزودیازپین های غیر تجویز شده (یا 2.1) و/یا آمفتامین ها (یا 4.1) در میان 4 داروی مورد استفاده خود را در طول 4 هفته قبل از شمول درمان، با ترک تحصیل همراه بود. خودکنترلی و آموزش پایین در تحلیل های دو متغیره متغیر معنی داری بودند اما در مدل نهایی تعدیل شده حفظ نشده بودند (16/0=R2).
نتیجه گیری: 4/3 از بیماران OMT نارویژی به مدت حداقل یک سال به OMT پایدار و بدون وقفه ادامه می دهند. هنوز هم ارائه دهندگان درمان باید روش هایی را برای کاهش بنزودیازپین ها و آمفتامین های غیر تجویز شده در حالی که در OMT هستند، برای ترویج ثبات طولانی مدت در OMT برای افزایش حفظ اعمال کنند.
