آبستره

سابقه و هدف

مطالعات همه گیر شناختی نشان می دهد که یک ارتباط با استفاده از حشیش و خطر ابتلا به روان پریشی وجود دارد. این بررسی با هدف تعیین اینکه آیا آستانه خطر قابل شناسایی بین فرکانس استفاده از حشیش و توسعه روان پریشی وجود دارد.

روش ها

جستجوی سیستماتیک Embase، MEDLINE، PsycINFO، CINAHL، و Web of Science برای مطالعات مربوطه (1 ژانویه 2010–26 آوریل 2021). مطالعات موردی-کنترلی یا هم گروه که رابطه بین استفاده از حشیش و خطر توسعه روان پریشی را بررسی کردند که اثر را گزارش کرده بود تخمین می زند [احتمال (OR)، احتمال خطر (HR)، درصد خطر (RR)] یا داده های خام برای محاسبه آنها، با اطلاعات مربوط به فرکانس مصرف حشیش گنجانده شد. برآورد اثر از مطالعات فردی استخراج و به RR تبدیل شد. از مدل های دو مرحله ای با استفاده از مدل های چند منظوره و تحليل های حساسیتی استفاده شد. مقیاس نیوکاسل اتاوا برای ارزیابی خطر تعصب مطالعات شامل استفاده شد.

نتایج

ده مطالعه اصلی (سه گروه، هفت مورد کنترل) شامل 7390 شرکت کننده با محدوده سنی 65-12 سال بود. تجزیه و تحلیل های مدل اثر تصادفی نشان داد که ارتباط قابل توجهی بین فرکانس استفاده از حشیش و توسعه روان پریشی وجود دارد. یک مدل محدود مکعبی- اسپلین بهترین تناسب را برای داده ها فراهم کرد، با خطر روان پریشی به طور قابل توجهی برای استفاده هفتگی یا مکرر حشیش [RR = 1.01، 95٪ فاصله اعتماد به نفس (CI) 0.93–1.11 در سال افزایش می یابد؛ RR = 1.10, 95٪ CI 0.97–1.25 ماهانه; RR = 1.35, 95٪ CI 1.19–1.52 بارگیری در این هفته; RR = 1.76, 95٪ CI 1.47–2.12 روزانه]

نتیجه گیری

افراد با استفاده از حشیش اغلب در معرض خطر افزایش روان پریشی هستند, بدون خطر قابل توجهی در ارتباط با استفاده کمتر مکرر. پیام های پیشگیری از سلامت عمومی باید این آستانه های خطر را که باید از طریق کار بیشتر تصفیه شوند، انتقال دهند.