این سند هیئت تحقیقات سلامت شواهدی را در مورد اثر بخشی مداخلات در زمینه های پیشگیری، کاهش آسیب و بهبودی طولانی مدت از اعتیاد به مواد مخدر غیر قانونی بررسی می کند.

این می پرسد که مداخلات موثر برای:

• کاهش مصرف یا ادامه استفاده از مواد مخدر غیر قانونی و رفتار مضر مرتبط با آنها در میان افراد زیر 25 سال؟
• کاهش رفتار مضر مربوط به استفاده از مواد مخدر غیر قانونی؟
• درمان سوء مصرف مواد مخدر در میان معتادان؟
• حمایت از کسانی که سوء استفاده از مواد غیر قانونی برای بهبود به طور کامل و ادغام به جامعه؟

در زیر نتیجه گیری های کلیدی رسیده است:

پیشگیری:

• برنامه های جامع و ساختار یافته مبتنی بر مدرسه که مهارت هایی مانند امتناع، تصمیم گیری و مقابله را آموزش می دهند و آگاهی از تاثیرات اجتماعی بر مصرف مواد مخدر را در کنار اطلاعات عمومی تر افزایش می دهند، ممکن است برای جلوگیری از سوء مصرف مواد موثر باشند.
• برنامه های مبتنی بر مدرسه که عمدتاً بر خطرات مصرف مواد مخدر تمرکز دارند، برای پیشگیری بی اثر به نظر می رسد.
• مداخلات خانوادگی ، که درآن هر دو پدر و مادر و کودک شرکت می کنند ، ممکن است برای جلوگیری از استفاده از حشیش موثر باشد.
• برنامه ها ممکن است موثرتر باشند وقتی که به طیف وسیعی از حوزه های مختلف اعمال می شوند - به عنوان مانند مدرسه، خانواده، مربیگری یا تنظیمات رسانه ای.
• مداخلات کوتاه در یک مدرسه یا محیط مراقبت های بهداشتی به نظر می رسد بی اثر است.

درمان:

• شواهدی وجود دارد که نشان می دهد متادان و بوپرنرفین برای کاهش استفاده از مواد مخدر غیر قانونی موثر هستند.
• درمان سم زدایی (مانند موارد فوق) موثر ترین زمانی که با مداخلات روانی ساختار ترکیب شده است.
• کاشت نالترکسون (در مقابل اداره غذا) ممکن است برای حمایت از ادامه غیبت در میان افراد بسیار با انگیزه موثر باشد.
• درمان های دارویی مورد استفاده با یا بدون اختراع روانی ممکن است برای درمان وابستگی به محرک هایی مانند کوکائین یا آمفتامین موثر نیست.
• برای درمان استفاده از حشیش، درمان های خانوادگی چند جهته موثرتر از مداخلات روانی در میان جوانان به نظر می رسد.
• برنامه های مبتنی بر زوج ها، که در آن یک شریک غیر وابسته به مواد مخدر درگیر است، به نظر می رسد برای اعتیاد به کوکائین موثر است.
• درمان شناختی رفتاری (CBT) یا مصاحبه های انگیزش ممکن است موثرتر از هیچ درمانی باشد. و با این حال، آنها کم و بیش موثر از روش های روانی دیگر.
• حضور ذهن ممکن است کمک به مقابله با استفاده از مواد مخدر.
• هیچ مدرک ثابتی در مورد اثر بخشی برنامه های مشارکت گروهی 12 مرحله ای در محیط های مسکونی وجود ندارد.
• مربیگری همتایان، مسکن بازیابی یا روش های کمک های متقابل ممکن است به کاهش مصرف مواد مخدر کمک کند.
• برنامه های فعالیت بدنی ممکن است از غیبت حمایت کنند.
• عمل جراحی ممکن است اثر درمان های دارویی برای اعتیاد به مواد مخدر را افزایش دهد. با این حال، آن را موثر نیست که به تنهایی تحویل داده است.
• درمان جایگزینی مواد مخدر ممکن است در زندان و تنظیمات جامعه کار کند تا وابستگی به مواد مخدر را در میان محکومان به ارتکاب جرم کاهش دهد.
• درمان درمانی در جوامع مبتنی بر زندان می تواند به کاهش کاهش مصرف مواد مخدر و دیگر فعالیت های جنایی کمک کند. از سوی دیگر شواهدی در مورد اردوگاه های بوت، دادگاه های مواد مخدر و مداخلات روانی اجتماعی بی نتیجه بود.
• مورفین آهسته آزاد ممکن است موثرتر از درمان های متادون برای اعتیاد به هروئین در میان زنان باردار باشد.

اینجا را کلیک کنید برای دانلود انتشار به طور کامل.