Εν συντομία...

Αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές έχουν ως στόχο να παρέχουν στους εργαζόμενους με αλκοόλ και άλλα ναρκωτικά (AOD) τεκμηριωμένες πληροφορίες που θα βοηθήσουν στη διαχείριση της συνύπαρξης ή της συννοσηρότητας της AOD και των ψυχικών παθήσεων. Αποτελούν επικαιροποίηση και αναθεώρηση της πρώτης έκδοσης των παρουσών κατευθυντήριων γραμμών που δημοσιεύθηκε το 2009.

Οι εκτιμήσεις πληθυσμού δείχνουν ότι περισσότερο από το ένα τρίτο των ατόμων με διαταραχή χρήσης AOD έχουν τουλάχιστον μία συννοσηρότητα διαταραχή ψυχικής υγείας. Ωστόσο, το ποσοστό είναι ακόμη υψηλότερο μεταξύ εκείνων σε προγράμματα θεραπείας AOD. Επιπλέον, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ατόμων που παρουσιάζονται σε θεραπεία AOD που εμφανίζουν συμπτώματα διαταραχών ενώ δεν πληρούν τα κριτήρια για τη διάγνωση μιας διαταραχής.

Ο υψηλός επιπολασμός της συννοσηρότητας σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι με AOD αντιμετωπίζουν συχνά την ανάγκη διαχείρισης σύνθετων ψυχιατρικών συμπτωμάτων που μπορεί να επηρεάσουν την ικανότητά τους να θεραπεύσουν τη χρήση AOD από τους πελάτες.  Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό οι εργαζόμενοι με AOD να υιοθετήσουν μια ολιστική προσέγγιση στη διαχείριση και τη θεραπεία της συννοσηρότητας που βασίζεται στη θεραπεία του ατόμου και όχι στην ασθένεια (βλ. Κεφάλαιο B1).

Το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση της συννοσηρότητας είναι η δυνατότητα προσδιορισμού των αναγκών του ατόμου (βλ. Κεφάλαια Β2 και Β3). Παρά τα υψηλά ποσοστά συννοσηρότητας μεταξύ των πελατών των υπηρεσιών AOD, δεν είναι ασυνήθιστο οι συννοσηρότητες ψυχικής υγείας να περνούν απαρατήρητες  . Αποτελεί σύσταση αυτών των κατευθυντήριων γραμμών ότι όλοι οι πελάτες των υπηρεσιών θεραπείας AOD θα πρέπει να ελέγχονται και να αξιολογούνται για συννοσηρότητα ως μέρος της συνήθους κλινικής φροντίδας.

Μόλις εντοπιστούν, τα συμπτώματα των καταστάσεων ψυχικής υγείας μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά ενώ το άτομο υποβάλλεται σε θεραπεία AOD (βλ. Κεφάλαια Β5 και Β6). Ο στόχος της διαχείρισης είναι να επιτρέψει τη συνέχιση της θεραπείας AOD χωρίς συμπτώματα ψυχικής υγείας που διαταράσσουν τη διαδικασία θεραπείας και να διατηρήσει τους πελάτες σε θεραπεία που διαφορετικά θα μπορούσαν να διακόψουν αυτή τη θεραπεία. Η συννοσηρότητα δεν αποτελεί ανυπέρβλητο εμπόδιο για τη θεραπεία ατόμων με διαταραχές χρήσης AOD. Πράγματι, η έρευνα έχει δείξει ότι οι πελάτες με συννοσηρές παθήσεις ψυχικής υγείας μπορούν να ωφεληθούν εξίσου με εκείνους χωρίς συννοσηρότητες από τη συνήθη θεραπεία AOD .

Ορισμένα άτομα με συννοσηρότητα μπορεί να χρειαστούν πρόσθετη θεραπεία για τα προβλήματα ψυχικής υγείας τους (βλ. Κεφάλαιο Β6). Ορισμένες παρεμβάσεις έχουν σχεδιαστεί για τη θεραπεία συγκεκριμένων συννοσηροτήτων. Ωστόσο, αυτές οι παρεμβάσεις γενικά δεν έχουν ερευνηθεί καλά. Όπου υπάρχει απουσία ειδικής έρευνας σχετικά με τις συννοσηρότητες, συνιστάται η βέλτιστη πρακτική να είναι η χρήση των πιο αποτελεσματικών θεραπειών για κάθε διαταραχή. Τόσο οι ψυχοκοινωνικές όσο και οι φαρμακολογικές παρεμβάσεις έχουν βρεθεί ότι έχουν κάποιο όφελος στη θεραπεία πολλών συννοσηροτήτων. Θα πρέπει επίσης να εξεταστεί η χρήση παρεμβάσεων ηλεκτρονικής υγείας, σωματικής άσκησης και συμπληρωματικών και εναλλακτικών θεραπειών, ως συμπλήρωμα των παραδοσιακών θεραπειών.

Εκτός από τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας, οι εργαζόμενοι AOD μπορεί να χρειαστεί να συνεργαστούν με μια σειρά άλλων υπηρεσιών για να καλύψουν τις ανάγκες των πελατών, συμπεριλαμβανομένης της στέγασης, της απασχόλησης, της εκπαίδευσης, της κατάρτισης, της κοινότητας, της δικαιοσύνης και άλλων υπηρεσιών υποστήριξης. Απαιτείται μια ευρεία, πολύπλευρη και συντονισμένη προσέγγιση προκειμένου να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά όλα αυτά τα ζητήματα, και είναι σημαντικό οι υπηρεσίες και οι εργαζόμενοι της AOD να αναπτύξουν δεσμούς με μια σειρά τοπικών υπηρεσιών (βλέπε κεφάλαιο B4).