Αυτή η περίληψη παρουσιάστηκε στην Ετήσια Συνάντηση της Εταιρείας Για την Έρευνα πρόληψης 2018 που πραγματοποιήθηκε στις 29 Μαΐου - 1 Ιουνίου 2018 στην Ουάσιγκτον, DC, ΗΠΑ.

Τζον Κιόμπλι Περιφερειακό Κέντρο Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Εφήβων, Ανατολική και Νότια Νορβηγία

Karianne Thune Hammerstrøm Περιφερειακό Κέντρο για την Ψυχική Υγεία των Παιδιών και των Εφήβων, Περιφερειακό Κέντρο Thomas Engell για την Ψυχική Υγεία των Παιδιών και των Εφήβων, Περιφερειακό Κέντρο Agathe Backer-Grøndahl για την Ψυχική Υγεία των Παιδιών και των Εφήβων

Εισαγωγή: Η ανάπτυξη της τεκμηριωμένης θεραπείας (EBT) έχει οδηγήσει σε αρκετές αποτελεσματικές και αποτελεσματικές παρεμβάσεις για την παιδική ψυχοπαθολογία. Ωστόσο, συστηματικές ανασκοπήσεις δείχνουν ότι τα μεγέθη επίδρασης των EBTs κυμαίνονται από μικρά έως μέτρια και δεν έχουν αυξηθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Πολλά EBTs αντιμετωπίζουν μόνο έναν προβληματικό τομέα ή διάγνωση, ενώ υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία που δείχνουν ότι η συννοσηρότητα είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Τα παιδιά με συννοσηρότητα μπορεί να μην ανταποκρίνονται καλά σε μονοπροβληματικά EBTs (π.χ. εκπαίδευση διαχείρισης γονέων για προβλήματα συμπεριφοράς). Αυτό το μειονέκτημα έχει συνδεθεί με το γεγονός ότι τα κλασικά διαγνωστικά συστήματα δεν λαμβάνουν υπόψη την πρόσφατη ανακάλυψη ενός υπερκείμενου και διαδιαγνωστικού παράγοντα της γενικής ψυχοπαθολογίας, που ονομάζεται p-factor. Αυτή η ανακάλυψη μεταφέρει το μήνυμα ότι η EBT μπορεί να απομακρυνθεί από την παραδοσιακή προσέγγιση ενός προβλήματος και να αντιμετωπίσει τις υποκείμενες διαδικασίες της ψυχοπαθολογίας (π.χ. ρύθμιση συναισθημάτων). Οι διαδιαγνωστικές θεραπείες προσφέρουν ένα ενιαίο πρωτόκολλο για διάφορα προβλήματα και διαγνώσεις και θα παρουσιαστούν παραδείγματα πολλά υποσχόμενων διαδιαγνωστικών θεραπειών. Αν και πολλά υποσχόμενη, η διαδιαγνωστική εστίαση στο EBT είναι ακόμα στα σπάργανα: Πρέπει να μάθουμε περισσότερα για τα διαδιαγνωστικά βασικά συστατικά (δηλαδή, τα δραστικά συστατικά) της θεραπείας.

Μεθόδους:  Πρώτον, η παρουσίαση θα συζητήσει στρατηγικές σχετικά με τον τρόπο συστηματικής αναγνώρισης, χαρτογράφησης και αξιολόγησης των διαδιαγνωστικών βασικών συνιστωσών. Θα παρουσιαστεί μια συστηματική μέθοδος προσδιορισμού των βασικών στοιχείων με βάση μια ευρεία προσέγγιση και όπου τα στοιχεία για κάθε στοιχείο μπορούν να παρουσιαστούν με αμερόληπτο τρόπο. Δεύτερον, η παρουσίαση θα προσφέρει κάποιες προτάσεις για το πώς αυτά τα διαδιαγνωστικά βασικά συστατικά μπορούν να αξιολογηθούν αυστηρά (π.χ. σχέδια χρονοσειρών, μικροδοκιμές και παραγοντικά πειράματα) και για το πώς οι θεραπείες μπορούν να βελτιστοποιηθούν για ευρεία εφαρμογή. 

Αποτελέσματα:  Πρώτον, θα παρασχεθούν προκαταρκτικά πορίσματα για συστηματικό προσδιορισμό των βασικών στοιχείων. Δεύτερον, θα δοθούν παραδείγματα για το πώς και πότε τα βασικά συστατικά μπορούν να δοκιμαστούν και να βελτιστοποιηθούν με διαφορετικά σχέδια, πριν συναρμολογηθούν ως πακέτο διαδιαγνωστικής θεραπείας.

Συμπεράσματα:  Οι διαδιαγνωστικές θεραπείες έχουν τη δυνατότητα να βελτιώσουν τα EBTs και συνεπώς τα αποτελέσματα για τα ευάλωτα παιδιά. Η χρήση συστηματικών μεθόδων και αυστηρών σχεδίων μπορεί να αυξήσει την αποτελεσματικότητα των θεραπειών.