آبستره

اهداف مطالعه

نیاز مهم و درمان نشده برای درمان های کاملا موثر و قابل قبول در آپنای مانع خواب (OSA) باقی مانده است. در حال حاضر، هیچ درمان دارویی تایید شده ای وجود ندارد. درونابینول وعده فارماکوتراپی OSA را در یک مطالعه پیلوت کوچک با افزایش مقدار نشان داده است. در اینجا، ما یافته های اولیه مرحله دوم پیس (فارماکوتراپی آپنه توسط افزایش کانابیمیمتیک) را ارائه می کنیم، یک گروه موازی کاملا کور، آزمایش تصادفی کنترل شده با دارونما از درونابینول در افراد مبتلا به OSA متوسط یا شدید.

روش ها

با واگذاری تصادفی، 73 بزرگسال با OSA متوسط یا شدید یا دارونما (N = 25)، 2.5 میلی گرم درونابینول (N = 21)، یا 10 میلی گرم درونابینول (N = 27) روزانه، 1 ساعت قبل از خواب تا 6 هفته دریافت کردند.

نتایج

شاخص آپنی هیپوپنی در سطح پایه 9/25 ± 3/11، 45/11 ± 45/11 ± 8/3 بود. نگهداری از آزمون بیداری (MWT) به طور متوسط نهنگ 19.2 ± 11.8 دقیقه، شاخص توده بدن 33.4 ± 5.4 کیلوگرم بر مترمکستر بود، و سن 53.6 ± 9.0 سال بود. تعداد و شدت حوادث نامطلوب و تباعت درمانی (3/0 ± 6/0 از دست رفته در هفته) در تمام گروه های درمانی معادل بود. شرکت کنندگان در دریافت 10 میلی گرم در روز از درونابینول بالاترین رضایت کلی را از درمان ابراز کردند (04/0=p ). در مقايسه با دارونما، درونابینول وابسته به مقدار AHI را به ترتیب 10.7 ± 4.4 (p = .02) و 12.9 ± 4.3 (p = .003) در ساعت به ترتیب در مقدار 2.5 و 10 میلی گرم در روز کاهش داد. درونابینول در 10 میلی گرم در روز نمره ESS را به میزان −3.8 ± 0.8 امتیاز از پایه (p <.0001) و −2.3 ± 1.2 امتیاز در مقایسه با دارونما (p = .05) کاهش داد. در هر گروه درمانی، دیرکرد خواب MWT، معماری خواب ناخالص و پارامترهای اکسیژن دهی شبانه از خط اصلی بدون تغییر بود.

نتیجه گیری

این یافته ها از پتانسیل درمانی کانابینویدها در افراد مبتلا به OSA حمایت می کند. در مقایسه با دارونما، درونال با AHI پایین تر، خواب رفتن خود گزارش شده بهبود یافته و رضایت از درمان کلی بیشتر همراه بود. آزمایش های بالینی در مقیاس بزرگتر برای روشن شدن بهترین رویکرد بالقوه (es) به کانابینید درمانی در OSA لازم خواهد بود.