سابقه و هدف: پيشنهاد می شود که توپيرامات (TPM) يک داروی امیدوار کننده برای درمان وابستگی به مت آمفتاماین (METH) باشد، اما اساس مولکولی همچنان قابل اصلاح است.

روش بررسی: از 140 شرکت کننده وابسته به METH به طور تصادفی برای دريافت هر دو گروه TPM (N = 69) يا دارونما ( 71 نفر) در يک مطالعه تصادفی کنترل شده که قبلا انجام شده بود، 50 TPM- و 49 شرکت کننده تحت درمان با دارونما در مجموع 212 نمونه RNA موجود در پایه، هفته 8، و هفته 12 امتیاز زمان داشتند. پس از تجزیه و تحلیل اولیه ما از داده های بیان ژن، ما داده های بیان ریز آره بر اساس تجزیه و تحلیل کلاس نهان از نتایج ثانویه دوتایی در طول هفته 1-12 که طبقه بندی 21 پاسخ دهندگان و 31 غیر پاسخ دهنده با پاسخ های سازگار در هر دو نقطه زمان ارائه تجزیه و تحلیل.

یافته ها: بر اساس نتایج ثانویه، 1381، 576، 905 و 711  ژن با مقادیر P نامی < 0.05 در پاسخ دهندگان در مقابل غیر پاسخ دهندگان برای هفته 8 TPM، هفته 8 دارونما، هفته 12 TPM و هفته 12 گروه دارونما شناسایی شدند. از میان 1381 ژن شناسایی شده در هفته 8 پاسخ دهنده TPM، 359 ژن در هر دو هفته 8 و هفته 12 گروه TPM شناسایی شدند که از این میان 300 ژن به طور انحصاری در پاسخ دهندگان TPM شناسایی شدند. از این میان، 32  ژن مقادیر P نامی < 5 × 10−3 در هر دو هفته 8 یا هفته 12 و میزان کشف نادرست < 0.15 در هر دو نقطه زمانی با جهت های سازگار تغییرات بیان ژن، که شامل GABARAPL1، GPR155 ، و IL15RA در سیگنالینگ گیر گابا است که نشان دهنده اهداف مستقیم برای TPM است. تجزیه و تحلیل این 300 ژن نشان داد 7 مسیرهای غنی شده متعلق به عملکرد عصبی / شکل شناسی سیناپتیک, انتقال سیگنال, التهاب / عملکرد ایمنی بدن, و دسته پاسخ استرس اکسیدی. هیچ مسیری برای 72 ژن به طور انحصاری در هر دو هفته 8 و هفته 12 گروه دارونما تشخیص داده شد غنی شده است.

نتیجه گیری: این مطالعه تجزیه و تحلیل ثانویه داده های بیان ژن از یک آزمایش بالینی TPM نه تنها نتایج ثابتی با نتایج تجزیه و تحلیل اولیه به دست آورد بلکه ژن ها و مسیرهای جدید اضافی را در پاسخ به اعتیاد به METH شناسایی کرد.